Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1826

Nog iets over het kinderwezen te Parijs.

Men kan den verarmden of onvermogenden handwerks- en ambachtsman te Parijs het regt, om zijne pasgeborene kinderen, door middel van het, voor het gansche publiek bestemde, Minnengesticht, aan eene zoogster ten platten lande over te geven, even min ontzeggen, als den rijken. Maar de

[p. 129]

armen komen zeer dikwijls in het geval, het minnenloon, dat, ten geringsten prijze, van 12 tot 15 franks in de maand beloopt, niet te kunnen betalen. (De rekening van het minnenloon ondergaat dus niet zelden een te kort van vele duizenden, waarvan een groot deel voor de arme landlieden verloren gaat.) De zoogvader heeft, in dit geval, het regt, om den zuigeling naar het Minnengesticht te Parijs, - en dit, om denzelven naar het Vondelingshuis te zenden. Somwiflen moge de zoogmoeder er niet toe kunnen besluiten, om den zogzieken vreemden zuigeling, voor welken haar de weldsdig zorgende Natuur een gastvrij moederlijk gevoel inblies, uit te stooten in de woestenij der hulpeloosheid; maar - haar ontbreekt toereikend voedsel en deksel voor zichzelve en hem en haar eigen kroost. Dikwijis ook haakt de eigen vader en jammert de eigene moeder naar en om han afwezig kind, voor hetwelk zij het minnenloon schuldig bleven; dat zit nu daar buiten vast, als een pand in den lombard, en is des te bezwaarlijker te lossen, wanneer bij het Minnengesticht de schuld, door executie-onkosten tegen de ouders, nog vergroot is, en wanneer de burgerlijke wet zelve deze heilige schuld met hare gestrenge magt beschermt. - Niet zelden stijgt de ellende van het arme wicht nog hooger. Het laatste vertrouwen der zoogster op den pligt der ouderen neemt, welligt met de laatste hoop op Hem, die raven en zuigelingen spijst, een einde, en - het verlaten schepsel wordt aan den reizenden bode van het meergemeld gesticht overgegeven. Deze brengt zijnen kleinen last naar Parijs. Onderweg voedert hij het wicht zoo goed hij kan, ongeveer op gelijke wijze als men jonge vogels met de pen opkweekt; want niet altijd gaat de min mede. Terstond na de aankomst brengt het Instituut het ongelukkige wezen, omtrent hetwelk het menschelijk gevoel bankbrenkig werd, naar het Vondelingshuis. Weinige dagen daarna verschijnt de vader in het dorpje, met het losgeld voor zijn lang ontbeerd kind. Thans verneemt hij deszelfs lot. Hij wil naar het Vondelingshuis; maar zonder het bewijs, dat den man der minue te Parijs is ter hand gesteld, kan hij het kind niet terug bekomen; en, om dit bewijs magtig te worden, moet hij het met zoo veel ontbering bijeengebragte sommetje achterlaten. Nu keert hij weder tot zijne reikhalzende vrouw: in stede van het kind, heeft hij een papier, en, zonder de toevallige medewerking van eenige

[p. 130]

menschenvrienden, wordt hun kind de prooi van een gesticht, waarin zoo vele duizenden vroegtijdig ten grave dalen.

Dan, hetgeen voormaals een vincent de paul voor der armen kinderen deed, dat geschiedt, in zekeren zin, heden ten dage door eene Vereeniging van aanzienlijke Vrouwen. Voorheen stond maria louiza, de Gemalin van napoleon, - thans staat de Hertogin van angoulême aan derzelver hoofd. De naam Maternité, of Moederschap, drukt het verheven doel volkomen uit. Immers worden derzelver aanzienlijke geldmiddelen, welke voornamelijk door middel van een openbaar zoo wel als heimelijk beroep op de weldadigheid, en ook niet zelden met goed gevolg op de ijdelheid, der rijke Dames zijn bijeengebragt, aangewend tot het opsporen, aannemen en verzorgen van kinderen, welke van moederlijke hulpe ontbloot zijn, of eerlang in ellende staan geboren te worden. Deze Parijsche Vereeniging werkt in alle deelen van Frankrijk, en veroorlooft zich het zeer verschoonlijk of misschien lofwaardig middel, om door de schoonste, allerbekoorlijkst gekleede jonkvrouwen, de gisten der vroomheid, en die der rijken en aanzienlijken, welke gaarne in het openbaar geven, in te zamelen. De beste menschen oesenen vaak de schoonste deugden voor rekening van hunne hartstogten. Dus vallen dikwijls goudstukken bij dozijnen der Moederschap ten deel, omdat de fraaije hand eens vrouwelijken Engels den zak eenen jongeling aanbiedt, die in den blik der inzamelaresse zijnen hemel geopend ziet.