Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1826

[p. 589]

Genees-regtskundige Verhandeling over den Kindermoord, ten dienste van Geneeskundigen en Regtsgeleerden zamengesteld door J.H. de Hes, Med. Doct. Te Arnhem, bij C.A. Thieme. In gr. 8vo. Behalve het Voorberigt, 225 bl. f 2-1.

‘Den lust tot beoefening der Geregtelijke Geneeskunde onder ons op te wekken, en tevens een belangrijk stuk uit dezelve te ontwikkelen, is het oogmerk der uitgave van dit werk;’ dus verklaart zich de geleerde Schrijver over dezen arbeid in het voorberigt, en het komt ons voor, dat de keuze des onderwerps zeer gepast is om dit doel te bereiken. Immers waar is een gedeelte dezer wetenschap, van meer algemeen belang, dan dat, hetwelk den Kindermoord betreft; en waar is er een, waar omtrent, in weerwil des veelvuldigen onderzoeks, nog grooter verschillen te vereffenen en meer duistere punten zijn op te helderen? Laat ons dan kortelijk dit geschrift doorloopen, ten einde deszelfs betrekkelijke waarde te beter te kunnen beoordeelen. Het is in zeven afdeelingen gesplitst, bevattende 1. een onderzoek, of het doodgevonden kind de natuurlijke vereischten tot voortzetting des levens bezeten hebbe; 2. of het kind al dan niet geleefd hebbe; 3. onderzoek naar den dood door verstikking, bij pasgeboren kinderen, en de wijzen deszelven; 4. onderzoek der verwondingen, aan het kind, vooral aan het hoofd deszelven, gevonden; 5. over het nederleggen en verlaten der kinderen op eene eenzame plaats, en de mogelijke gevolgen daarvan; 6. onderzoek naar den zielstoestand der moeder, vóór, onder, en na de verlossing, ter bepaling van hare schuld of onschuld, na het bewezen zijn van gewelddadige ombrenging des kinds; 7. over het oprigten van openbare gestichten voor zwangere meisjes. De eerste afdeeling bevat het algemeen bekende aangaande de levensvatbaarheid. In de tweede wordt de longenproef met veel naauwkeurigheids overwogen,

[p. 590]

het vóór en tegen opgesomd, en derzelver betrekkelijke waarde met juistheid bepaald. In de zesde afdeeling wordt regtmatige hulde toegebragt aan onzen onsterfelijken landgenoot petrus camper. Men vindt hier de navolgende regelen opgegeven:

1^o. Bij verdenking van Kindermoord, is het niet genoeg, dat de daad, als zoodanig, door de moeder gepleegd, bewezen zij; het onderzoek moet verder bepalen, of deze daad der beklaagde kan worden toegerekend.

2^o. De geregtelijke Geneesheer moet te dien einde bepalen, of er tusschen de wijze van dood, en de omstandigheden, bij en na de verlossing voorgevallen, overeenkomst, als werking en oorzaak, kan worden aangenomen.

3^o. Hij moet dus bepalen, of de vrouw, in onmagt, slaapzucht, of uit stompzinnigheid, haar kind de noodige hulp niet verleende, of anderzins, in een' dier toestanden, aanleiding tot deszelfs overlijden gaf.

4^o. Indien gewelddadigheden aan het kind zijn gepleegd, zoo moet hij opsporen, of dezelve in waanzin, melancholie of manie zijn aangebragt.

5^o. Te dien einde moet hij de oorzaken, zoo als die in het verhandelde zijn opgegeven, in het oog houden, en zien, of in de beklaagde, in hare verklaringen, en in die der getnigen, de aanwezigheid van zulke oorzaken bewezen kan worden.

6^o. Schijnt dit het geval niet te zijn, dan moet hij de mogelijkheid aannemen, dat de beschuldigde reeds vóór of gedurende hare zwangerheid waanzinnig kan geweest zijn; en hij moet zijn onderzoek, op dit punt, met des te meer voorzigtigheids voortzetten, daar het, over 't algemeen, als waarheid gelden kan, dat waanzin des te meer verborgen, des te moeijelijker te ontdekken zij, naar mate dezelve langzamer ontstond en langer reeds duurde.

In de laatste afdeeling, handelende over het oprigten van openbare gestichten voor zwangere meisjes, wordt

[p. 591]

het nut van zoodanig eene inrigting bovenal door dat der werkelijk bestaande Vondelingshuizen aangedrongen; terwijl eindelijk eenige bijvoegsels en verbeteringen, meestal ontleend uit henke's Tijdichrift, aan het slot dezer Verhandeling geplaatst zijn.

Recensent betuigt gaarne, dit werk met genoegen doorlezen te hebben, en daarin veelvuldige proeven van des Schrijvers belezenheid te hebben aangetroffen. De lezer zal in hetzelve het beste en wetenswaardigste, wat, in de laatste jaren vooral, over dit gewigtig hoofdstuk der Geregtelijke Geneeskunde geschreven is, bijeenverzameld vinden, en een iegelijk, die belang stelt in de beoefening dezer belangrijke wetenschap, zal ook deze bijdrage tot dezelve, niet zonder vrucht, raadplegen.