Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1826

De Gedenkdag van Waterloo, beschouwd in betrekking met de jongstleden Overstroomingen; Leerrede over Jes. XXX:18. Door L.H. Bähler, Leeraar van de Waalsche Gemeente te Zwol. Uit het Fransch vertaald. Te Amsterdam, bij J.H. den Ouden. 1825. In gr. 8vo. IV en 32 Bl. f :-40.

Wij zetten het onzen beroemdste Kanselredenaars, en evenzeer getrouwe Evangeliedienaars, om zoodanige leerrede op te stellen, hun verzekerende, dat Do. bähler er nog wel duizend zulke leveren kan. Of deze preek, even als eene vorige, die den man epoque deed maken, ook in de Fransche taal zij uitgegeven, is ons onbekend. Zij verdient het evenzeer, te meer, daar elk, die voor zulke spijzen smaak heeft, het bejammeren moet, dat zulk een Leeraar het zielevoedsel, dat hij in de Zwolsche kerk opdischt, aan zoo weinigen kwijt raakt. Daarvoor echter

[p. 10]

heeft hij eene troostrijke schadeloostelling in de aanmoediging zijner begaafde Gade, die, volgens haar dichtstuk, voor 's mans werk geplaatst, zelfs voor de Hel verschrikkelijk is. Het motto van dat dichtstuk, dat onze bilderdijk niet kan nalaten te prijzen, is: ‘God heeft ous niet gegeven eenen geest der vreesachtigheid.’ (Wat verder 2 Tim. II:7 staat, is, met wijs beleid, weggelaten, als te eenemale ongepast.) De preek is onbegrijpelijk schoon, de stijl verheven, b.v.... Doch neen: want welk voorbeeld zal Recensent kiezen? het is alles even schoon! Higgajon, Sela!... Wat 's dat? Ja, Lezer! deze woorden zijn ontleend uit het einde der leerrede, hetwelk nog het beste is, als einde beschouwd. De naam van bähler worde vermaard, en zijne verdere schriften - want Recensent wil hem het pennewerk voor het publiek niet ontraden - leveren veel, zeer veel dergelijks op; want de waarheid des zuiveren Christendoms wint er ongetwijfeld bij, en hen leert men hoogschatten en navolgen, die dezelve betrachten in liefde!