Shakespeare een poëtische slager.
Wanneer shakespeare, de zoon eens slagers, een kalf slagtte, (vermeldt de Heer guizot, in zijn verslag wegens den vermaarden Engelschen Dichter voor eene nieuwe uitgave van diens werken) deed hij zulks met zekere statelijkheid (pompe), en sprak vooraf eene rede uit. Men zag reeds hier, in den dertien- of veertienjarigen knaap, den Treurspeldichter, opgewonden door het tooneel des doods, hoewel eens diers, en trachtende hetzelve belangwekkend of aandoenlijk te maken. Als scholier, het hoofd vervuld van zijne eerste letterkundige kennis, de geest welligt getroffen door eene of andere tooneelvertooning, verhief hij, in eene dichterlijke vervoering, het beest, dat onder zijne slagen bezweek, tot de waardigheid van slagtoffer, of misschien van tiran. En het is niet onwaarschijnlijk, dat het bedrijf zijner jeugd den in het oog vallenden smaak van shakespeare voor bloedige tooneelen in zijne Treurspelen verklare. -
Auteursrechtvrij