Distinguo.
Een Prelaat had onder zijne onderhoorigen een' Priester, gewoon bij al zijne gezegden de Latijnsche spreekwijs te gebruiken: distinguo. Op zekeren tijd, in een talrijk gezelschap, wilde de Prelaat zich met hem vermaken; hij viel hem, tot dat einde, onverwacht op het lijf met de onvoegzame vraag: ‘Mijnheer de Abt! zou men, in geval van nood, ook met bouillon kunnen doopen?’ - ‘Distinguo,’ was het gereede antwoord; ‘niet met die, welke uit uwe keuken komt, Monseigneur! maar zeer wel met die van he Hospit aal, dat gij bestuurt!’