Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1824

Nog twee anekdoten, op Rossini's muzijk betrekkelijk.

Iemand was van meening, dat het er toch niet door kon, dat rossini, in de Opera la Gazza ladra (de diefachtige Ekster), den Podesta een walzer laat zingen in het oogenblik, dat hij Ninette het doodvonnis aankondigt; doch een ander verdedigde zuiks, zeggende, dat juist deze doodvonniswalzer rossini's karakteristiekste muzijkstuk was, daar hij, door deze averegtsche muzikale uitdrukking, had willen aankondigen, dat het vonnis zelf een averegtsch vonnis was!

Zeer onlangs onderhield zich, te Parijs, een Engelschman van 50 met een' Franschman van 25 jaren over de muzijk. De eerste, hartstogtelijk liefhebber der Italiaansche, verhief rossini verre boven alle Fransche Componisten, die nog

[p. 243]

zijn of immer waren; de tweede verdedigde de Musici zijner natie ten koste der Italiaansche. Het gesprek sloeg weldra over tot twist, die zoo heftig werd, dat dezelve, van des Franschmans zijde, eindigde met eene formele uitdaging ten tweegevecht. Deze, ter bepaalde plaatse gekomen, vindt er den Engelschman niet. Hij vliegt naar zijn verblijf, ten einde hem rekenschap te vragen van zijne vermeende lafhartigheid. ‘De partij,’ antwoordde deze, ‘stond niet gelijk; gij hadt veel meer te verliezen dan ik; denk slechts aan uwe jaren en aan de mijne: doch, alvorens mij van lafhartigheid en gebrek aan delicatesse te betigten, schort uw oordeel vierentwintig uren op.’ Dit was een raadsel voor den jongen Franschman; maar hetzelve wrrd hem reeds des anderen daags ten volle opgelost, toen hij vernam, dat de Engelschman - zichzelven voor den kop geschoten had!