Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1823

Gedichten door J. Suasso de Lima. J.D. (Voor rekening van den Dichter aan de Kaap de Goede Hoop.) Te Amsterdam, bij N. Cotray. 1821. In gr. 8vo. 186 Bl.

Voor rekening en ook ter verantwoording van den Dichter.

En is 't dat ge u verdriet, want lezen duurt wat lang,
Sluit dan het boek maar digt; - doch ik vervolg mijn zang.

Van deze vergunning, aan het slot van den tweeden zang des dichtstuks, De Kaapstad getiteld, maakten wij meer dan eens gebruik; en, gerust op des Dichters gezindheid om voort te zingen, al werd hij dan ook niet gelezen, hebben wij de aanmelding al dien tijd maar uitgesteld. Niemand, intusschen, kan wel sterker gevoel hebben van de weinige waarde dezer dicht- of lettervruchten, dan de Dichter zelf in het Voorberigt uitdrukt; en hierin zal wel niemand hem tegenspreken. Immers wij verklaren opregt, gezocht te hebben, of wij dan niet een enkel stukje vinden konden, dat wij in gemoede verdienste mogten toekennen, en waaruit wij hoop konden opvatten, dat de man, bij verdere oefening, welligt nog eens een of ander geven zou, dat den lust tot de Hollandsche dichtkunde aan den uithoek van Afrika tot eer kon zijn; maar wij vonden in waarheid niets, dat ons daarop eenig uitzigt geeft; ofschoon wij eerst meenden zoo iets ge-

[p. 307]

vonden te hebben in het stukje, bl. 130, op het graf mijner Dochter, bij mijn vertrek uit Batavia, en nog een enkel ander; doch wij waren niet aan het slot, of het sloeg weêr door, en wij zagen ons telkens te leur gesteld. Meermalen vonden wij in dezen bundel volkomen onzin; dikwijls moesten wij lagchen, b.v. daar wij een lied vonden: god, naar het ABC. Dit staat er NB. nog wel onder, uit vrees, dat de lezer van dit kunststuk, van 't welk ieder vierregelig couplet bij iederen regel met dezelfde letter, van A tot Z, een' aanvang neemt, dit vernuftige niet mogt opmerken. En, waar wij al geen' onzin vonden, rijst de waarde van geen enkel stukje hooger, dan b.v. in het volgende korte onderschrift voor het afbeeldsel van Z.M., hetwelk waarlijk een der beste is:

‘Schoon ver van 't Vaderland gescheiden,
Blijf 'k u, o Vorst! mijn hulde wijden;

En juich bij uwe beeldtenis:

Ik blijf in u altoos beschouwen
Des Neerlands hoop, en goed vertrouwen,

In hem die Neerlands Koning is.’

Gaarne, intusschen, doen wij regt aan de goede gevoelens van den steller dezer zoogenoemde Gedichten, en geven hem de getuigenis, dat het hem geenszins aan dichtlust noch oefening, maar eeniglijk aan aanleg en krachten ontbreekt. Wij gevoelen tevens eene soort van medelijden met den man, die ons in een dezer stukjes het zonderling voorval mededeelt, dat hij eens, in den eigenlijken zin, een geliefd dochtertje gebaard heeft; en, hoezeer hij dan ook uit het kraambed gelukkig en voorspoedig moge hersteld zijn, is het echter ons waarschijnlijk, dat bij dit zeldzaam toeval 's mans dichtäder geweldig geleden heeft; anders zou het ons onbegrijpelijk zijn, hoe hij in het Voorberigt hier schrijven kon: dat hij, die van kindsbeen af reeds geneigdheid gevoelde tot het lezen van dichtkundige werken, in verscheidene letterkundige kringen, zoo te Amsterdam als elders, als lid was opgenomen, en bij vroegere namelooze werkjes lof en aanmoediging door gunstige recensiën heeft ingeoogst. Het bedoelde zeldzame geval meldt ons het laatste couplet van zijnen zang aan 's mans vriend j.h.f.c.l. wehr, M.D. Chr. et Obstet. aan de Kaap de Goede Hoop, in dezer voege:

[p. 308]

 

‘Straks waart gij ter hulp ontboden,

 

In het holle van den nacht;

 

Toen verlossingskunst van noode,

 

Gij uw hulp hebt aangebragt.

 

Ja! (na God) hielpt ge uit gevaren;

 

Haar, die mij een kroost deed baren.’

Wij hebben gehoord, (echter durven wij het nog niet stellig verzekeren) dat de Heer j. suasso de lima. J.D. (Juris Doctor? - Jonge Dochter zouden wij meenen, zoo ons het bovengemeld vers niet berigtte, dat de man reeds eenmaal gekraamd heeft) zich andermaal in eenen gezegenden staat bevinden zou.