Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1822

Levensgevallen, Ongelukken, Veldtogten en Reizen van eenen Wereldburger. Naar het Hoogduitsch van den Heere F.C. von Perryn Parnajon. Geen Roman. II Deelen. Te Amsterdam, bij J.C. van Kesteren. 1821. In gr. 8vo. Te zamen 458 Bl.

In de Voorrede wordt gezegd, dat de Schrijver op de registers van het Nederlandsch Departement van Oorlog zeer wel bekend, dus geen denkbeeldig persoon is.

Alles heeft, reeds vóór de geboorte van onzen held, medegewerkt, om hem den krijgsdienst te doen omhelzen, en door omstandigheden wordt hij er ook als werktuigelijk toe gebragt. Niet onaardig is de vermelding van den loop zijner jeugdige levensjaren, daar hij, vader en moeder verloren, en geen vermogen hebbende, welligt om deze reden, op den titel, een Wereldburger wordt genoemd; want eenen anderen grond daarvan hebben wij niet kunnen ontdekken. Hij is voorts een goed, vrolijk mensch, wien wij gaarne in de vertelling van zijne reizen en lotgevallen volgen, daar hij ons op plaats- en menschenbeschrijvingen onthaalt, schoon deze elders belangrijker te vinden zijn, dan wij ze van hem ont-

[p. 305]

vangen; ons anekdoten verhaalt, [ook wel tusschenbeiden een knapuil verkoopt, als b.v. dat de vrouwen der voornaamste Turken in Konstantinopel zich naar de voorstad Pera, in zekere huizen begeven, waar zij zich met hare minnaars vermaken, en schadeloos stellen voor de verveling, welke zij te huis ondervinden. NB.! Neen! zoo iets moge in onze (Christelijke!) landen mogelijk zijn; bij den jaloerschen Oosterling is het niet alzoo] en in alle opzigten blijkt, zijn best te doen om te onderhouden. Wij gelooven ook, dat dit het voornaamste doel van dit boek is, en hetzelve kan ook zeer wel er door bereikt worden; want op een reisje, b.v., van Parijs naar Noord-Amerika, en van daar over Algiers naar Konstantinopel en Corfu, kan nog al iets gebeuren. Het is jammer, dat de reiziger te Algiers maar zoo eventjes schijnt aan geweest te zijn, en hij moet er, bij ongeluk, ook niet veel over gelezen hebben; anders zou hij ten minste hebben kunnen doen, alsof hij er langer geweest ware. - De Schrijver zou de aanmerking, waarmede hij zijn boek sluit: ‘dat het niet met andere, meer belangrijke reisbeschrijvingen naar den prijs kan dingen,’ des noods hebben kunnen sparen; maar wij vertrouwen met hem, dat het geene onaangename lectuur in verlorene oogenblikken zal aanbieden. - Den Vertaler waarschuwen wij, voor het vervolg, voor taalfouten gelijk deze: ‘het was eenen stikdonkeren nacht,’ dergelijke vele in het werk gevonden worden.