Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1821


De sleutel van den grafkelder. Daar stond de diepbedrukte vrouw, Gewikkeld in den zwaarsten rouw, Met losgereten haren, Op 't graf haars kinds te staren. ‘o Lieve!’ zuchtte zij bezwaard, ‘Zoo vroeg reeds weggerukt van de aard',
[pagina 140]
Zoo bloeijend reeds bezweken, En moeders oog ontweken!... 'k Bewaar den sleutel van uw graf, En sta dien nimmer, nimmer af: Niets zal u mij ontvoeren; Uw kluis zal men niet roeren, Tot dat de dood mijn tranen stuit, En ook voor mij dit graf ontsluit!’..... Thans voelde ze, uit den hoogen, Zich als aan de aarde onttogen, En hoorde, op zoeten kindertoon, Een stem, als van den hemeltroon, En hoorde deze reden: ‘Leg, bid ik, lieve moeder! leg Het rouwkleed af, den sleutel weg: 'k Ben boven, niet beneden!’ V.d.C..... Naar jean paul s Gedachten.