Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1821

Tulpen. Romans en Verhalen. Uit het Hoogduitsch van Caroline Pichler, geb. Von Greiner. Iste Deel. Met Platen. Te Amsterdam, bij C.L. Schleijer. 1820. In gr. 8vo. 346 Bl. f 3-12-:

De Tulpen zijn fraaije bloemen, door velen gezocht; maar derzelver geur, gelukkig niet sterk, is niet aangenaam; zij hebben verschillende schakeringen en verschillende waarde. Het is raadselachtig, waarom deze Verhalen naar deze bloem genoemd worden. Slechts vijf worden ons hier ter beschouwing voorgesteld; het tweede Deel zal het laatste zijn, en misschien een meerder aantal leveren. Zoo men op de zedelijke waarde ziet, zijn deze bloemen goed noch kwaad; zij hebben alzoo geenen aangenamen noch onaangenamen, of, wilt gij liever, in het geheel geenen geur; de Verhalen zijn in eenen goeden smaak gesteld, lezen onderhoudend, en zullen ook wel velen behagen; wat de waarschijnlijkheid betreft, is de waarde verschillende. 1) Zoo was het niet gemeend, kan, ja, alzoo gebeurd zijn; alhoewel wel zeldzaam een vriend het wagen zal, zijne beminde te doen dwingen tot een huwelijk met zijnen ziekelijken boezemvriend, opdat de jonge (en immers dan nog maagdelijke?) weduwe het groot vermogen van dien boezemvriend ten huwelijksgoed kunne medebrengen. Zonder het liefje deelgenoote te maken van het geheim, zouden wij het ook niemand aanraden! Het liep hier ook spaak. 2) De graaf van barcelona is, hoezeer dan ook de edelmoedige liefde en voorbeeldelooze heldenmoed van den Graaf het ongeloofelijke nadert, in ons oog, het beste op dit bloembed; en wij verblijden ons in het gelukkig huwelijk van dezen Graaf en zijn liefje hoewel wij den armen, goedhartigen jongen, voor wien het Vorstinnetje eerst bestemd was, beklagen, dat hij, wat onzacht uit de zaal zoowel, als uit het hart van zijn meisje, gewipt, daarbij zoo in ééns dood viel. 3) Het kasteel wiernitz moet op eene ware gebeurtenis rusten; maar het is ons te spook-

[p. 180]

achtig, en de daadzaken zouden ons nader nog moeten gewaarborgd zijn, of wij volharden in ons geloof, dat de dooden rusten. Evenwel, wij gunnen den regtmatigen eigenaar het goed, en daarbij zijn zoo toevallig gevonden en hervonden liefje. Wat 4) den zwarten frits betreft, wij houden van hem en het verhaal, hem aangaande, even weinig als van iederen anderen straatroover, hoe hoog zijn aanleg, inborst, edelmoedigheid, ongeluk, enz. enz. ook mogen geroemd worden. Het verblijdde ons echter, dat de Christelijke pogingen van Pater Augustin, bij den zoo billijk ter dood veroordeelden, den gewenschten invloed nog hadden, en zijn troosteloos meisje alzoo kon meenen, den gezaligden geest van haren beminde voor haar te zien zweven. Ons jong volkje vindt waarschijnlijk in deze Tulp wel het meeste behagen, en beschouwt dezelve met bewondering; maar, nog eens, wij houden van zoodanige geschiedenissen van edele straatroovers niet. 5) De eerste liefde van karel den grooten kan alzoo hebben plaats gehad; het kan zijn, dat zijne voorkeur voor Aken haren grond in eene eerste ongelukkige liefde had; doch aan den toover-armband, en wat daarmede in betrekking staat, behoeft de Lezer geen geloof te hechten. Zoodat dan deze Tulpen Tulpen zijn, die, even als hare naamgenooten op het bloembed, hare liefhebbers zullen vinden, die haar beschouwen, en nogmaals beschouwen, en bewonderen. Prosiciat!