Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1821

[p. 92]

Redevoering ter Gedachtenisse van Nikolaus Tholen, Kandidaat in de Fakulteit der Geneeskunde, overleden te Leiden den 7 van Grasmaand 1819, in den ouderdom van 22 jaren. Uitgesproken ter Vergaderinge der Asdeeling Franeker van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen' den 16 van Slagtmaand, door Ev. Wassenbergh. Te Franeker, bij T. Tuinstra. In gr. 8vo. 37 Bl. f :-11-:

Niet onvermeld mogen wij dit kleine stukje voorbijgaan, 't welk meer dan éénen titel heeft tot aanprijzing. In zijne Vaderstad immers, en van zijnen Leermeester, den grijzen Hoogleeraar wassenbergh, verdiende voorzeker de gedachtenis van deszelfs waardigen Kweekeling, nicolaus^(*) tholen, te meer geprezen te worden, alzoo hij de veelbelovende Zoon was van den Ambtgenoot des Sprekers, het ouderlijke hart en der maatschappije door eenen te vroegen dood ontrukt. De toon van waren rouw, en het treuren van gedachten Nestor over zijnen jeugdigen Vriend, zet waarde bij aan dezen arbeid eens mans, bij wien (den laatsten leerling welligt, uit de school van valckenaer nog overig) wij ons niet behoeven te verwonderen, het eenvoudige Grieksche schoon te zien uitschijnen in dit zijn opstel. Meer te zeggen, gehengt ons bestek met: alleen wij vinden hier aan het einde de uitnemende dichtregelen van den jongen Godgeleerde bax, door den Redenaar overgenomen, en betuigen hem onzen daak, dat hij alzoo die vrucht eener weemoedig klagende vriendschap ook aan ons bekend gemaakt heeft.

(*) In de naamspelling is eenig verschil: de titel heeft Nikolaus; in de Redevoering staat Nicolaus. Wordt evenwel de k, volgens sieglnblek, zoo getrouw als op den titel, ook in den naam opgenomen, dan zonden wij, boven het Latijnsche us, ook aan den vaderlandschen uitgang Nikolaas de voorkeur geven. Trouwens het bewaren van het oorspronkelijke in onze namen is, helaas! te weinig onder ons eene nationale deugd. Oudtijds schoeide men dezelve op eene Romeinsche, nu op eene Fransche leest. Ons smaakt het eene noch het andere.