Scherpe zet.
Een tooneeldichter sprak in een gezelschap veel van zijnen tooneelarbeid, en gaf iemand zijne verwondering te kennen, dat deze, zelfs bij naam, zijne stukken niet kende. ‘Mijnheer komt welligt nimmer in den schouwburg?’ vroeg de dichter op een' gebelgden toon. ‘Nooit bij de eerste voorstelling,’ hernam de ander; ‘maar ik verzuim geen stuk, wanneer het meer dan eens gegeven wordt.’