Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1819

[p. 686]

De doodkist.

Sticht, wereldgrooten! huis en hof

En burgten en kasteel,

En dat, daarbij, de hoogste kunst,
Door loon gewekt, gespoord door gunst,

Uw' trots en hoogmoed streel':

De laatste woning, die u wacht,

Behoeft geen' kunstenaar;

Al wie slechts bijl en zaag hanteert,
En naauw zijn handwerk heeft geleerd,

Heeft ras die woning klaar.

Gij sticht paleis en burgt en hof,

Naar 't plan, dat u bekoort;

Maar, 't jaar begon, het jaar verdween,
Zoo komt en vliegt de tijd daarheen,

En 't werk gaat traaglijk voort:

Gansch anders werkt de nijvre hand

Aan uw verblijf in 't graf;

De dag begint, de dag verdwijnt,
Maar eer de morgenstar weêr schijnt,

Is reeds de doodkist af.

Gij sticht paleis en burgt en hof,

En voert u bouwstof aan;

Hoe menig honderd wagenvracht
Wordt niet van elders aangebragt,

Eer 't werk is afgedaan!

Maar 't laatste huis, voor u bereid,

Komt spoedig op zijn steê;

Wanneer de dood u eens verrast,
Dan draagt een enkle rappe gast

Geheel den toestel meê.

[p. 687]

 

Gij sticht paleis en burgt en hof,

 

En 't schittert elk in 't oog;

 

En weidsch en grootsch is gang en zaal

 

En zuilenrij en voorportaal

 

En kapiteel en boog:

 

 

 

Maar vestig nu een' enklen blik,

 

Ginds, op dat eng verblijf;

 

Zie! 't is slechts drie paar plankjes groot,

 

En gij bergt eens ter naauwernood

 

Daarin 't ontzielde lijf.

 

 

 

Gij sticht paleis en burgt en hof;

 

Naauw vindt het zijns gelijk';

 

En 't werk, met zoo veel pracht volbouwd,

 

Betaald met duurgewonnen goud,

 

Geeft van uw grootheid blijk:

 

 

 

Slechts weinig kost u de enge kluis,

 

Die gij in 't graf bewoont;

 

Zij wordt met luttel gelds betaald,

 

Schoon ze ook met fraaije hengsels praalt

 

En kopren schroeven toont.

 

 

 

Gij sticht paleis en burgt en hof;

 

Maar, 't lot verkeert zoo ras!

 

Één vonk, in onbedreven hand,

 

Ontsteekt, bij nacht, een' schrikbren brand,

 

En alles ligt in de asch:

 

 

 

Maar 't laatste huis, dat u omvat,

 

Hoe zwak het schijne en broos,

 

De stille woonplaats van den dood,

 

Uw eng verblijf in 's aardrijks schoot,

 

Omvat u voor altoos.

 

 

 

w.h. warnsinck, bsz.