Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1819

[p. 531]

Zestal oorspronkelijke dichtstukjes.
Door J.W. IJntema.

III.
De ware kermisvreugd.

‘Kermis komt maar ééns in 't jaar.
Zoudt gij, als een bestevaêr,
Reeds bij vrouw en kinders suffen,
Of bij folianten muffen?
Kom, ga met ons; doe het maar!
Kermis komt maar ééns in 't jaar.’

Zoo sprak ik, door schijn verblind,
Eenmaal tot een' trouwen vrind,
Die nog maar sinds weinig jaren
't Huwlijkshulkje had bevaren:
Ik, een vreempje op Amor's erf,
Stond nog op de vrijerswerf.

Lagchend greep bij mijne hand,
Schonk een glaasje tot den rand,
Bragt het mij, en klonk: ‘Het meisje,
Dat u eens, op 't huwlijksreisje,
Leeren zal, zoo wel als mij,
Wat de ware kermis zij!

Kermis komt maar ééns in 't jaar?
In mijn huis is ze altijd daar,
Met exceptie van de kramen;
Maar wij trachten 't zóó te ramen,
Dat er, naar de aloude wet,
Jaarlijks een worde opgezet.

In die kraam is wat te koop!
Welk een draven en geloop,
Om naar eisch haar te stofféren!
En, schoon kindertuig en kleêren
Alles zijn, wat men daar ziet,
Rijker kramen ken ik niet!

Weet een rappe goochelaar,
Of uw geld het zijne waar',

[p. 532]

 

U gezwind den zak te blazen, -

 

Trouw slechts; weg is uw verbazen,

 

Daar een klein, onnoozel wicht

 

't Beter nog dan hij verrigt!

 

 

 

Roemt gij 't wassenbeeldenspel,

 

Elk zijn smaak; mij is het wel:

 

Maar kom met mij; 'k zal ze u toonen

 

Met oneindig frisscher koonen,

 

Oogjes vol van levensgloed,

 

Stralende in 't verrukt gemoed.

 

 

 

Zie, daar is mijn kleine Jan!

 

Als de vaardigste Engelschman

 

Op zijn hobbelpaard gesprongen,

 

Holt hij fier en ongedwongen:

 

Al de kunst van een' Ducrow

 

Treft mij noch verrukt mij zoo.

 

 

 

Mijn Paulinetje, engelschoon,

 

Spant op mijne markt de kroon.

 

'k Noodig u, mij te verzellen,

 

(Schoon ik 't in geen krant deed stellen)

 

Niet in de ijskraam, met Briguet,^(*)

 

Maar bij 't luchtig varenbed.

 

 

 

Moet er voorts een arlekijn

 

Op een regte kermis zijn;

 

Mijn André zal, door zijn kluchten,

 

Om geen' andren u doen zuchten;

 

Ja, 'k zag menig een' paljas,

 

Die niet half zoo geestig was.

 

 

 

Maar ik vond het einde niet,

 

Zoo ik, wat dees kermis biedt,

 

Naar den eisch u af zou malen.

 

'k Mag ook alles niet verhalen!

 

Volg mijn voorbeeld: zoek een vrouw!

 

Ware vreugd huist bij de trouw.’

 

 

 

Hier nu zweeg mijn brave vriend.

 

'k Heb mij van zijn' raad bediend;

 

'k Zocht en vond en mogt verwerven,

 

Wat ik al te lang moest derven.

 

Thans roep ik, met hem, verheugd:

 

‘Leev' de ware kermisvreugd!’

(*) ‘IJskraam van w. möcker - briguet en zijne kleine zesjarige pauline, confiturier,’ enz. enz. Zie Amsterdamsche Courant van 14 Sept. 1818.