Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1819

Waarneming eener zenuwachtige Ontstekingkoorts, benevens eenige algemeene Aanmerkingen over de Geneeswijze der Zenuwkoortsen; door P.J. Meesters Milius, Med. Dr. en Officier van Gezondheid der tweede Klasse. Te Middelburg, bij de Gebroeders Abrahams. 1818. In gr. 8vo. 26 Bl. f :-7-:

Nadat de Schrijver, bij wijze van eene korte inleiding, heeft getracht het belang aan te toonen, dat de meerkundige Officieren van Gezondheid de gewigtigste van hunne waarnemingen en ziektegeschiedenissen door den druk bekend maakten, gaat hij over tot het mededeelen van eenige aanmerkingen, betrekkelijk het bekende verschilstuk over de leer der complicatiën der Zenuwkoortsen, en derzelver invloed op de genezing derzelven. De Schrijver erkent, dat, uit hoofde van de vele voortreffelijke en uitgewerkte stukken, door de grootste Geneeskundigen daaromtrent uitgegeven, zijn geschrift als overtollig kan beschouwd worden; hij vond zich echter desniettemin aangespoord, zijne waarnemingen dienaangaande bekend te maken, en daardoor nader te bewijzen, dat ook in de Zenuwkoortsen eene antiphlogistische behandeling te pas kan komen, uit hoofde dat sommige Geneeskundigen het tegengestelde beweren, en waaromtrent de Schrijver bijzonder blijft stilstaan bij een geschrift van een' zijner Kunst- en Ambtgenooten, den Heer kerkhoffs, in hetwelk, met verwerping van alle andere geneeswijzen, de prikkelend versterkende methode, als de éénige ware en zekere behandeling der Zenuwkoortsen, aangeprezen wordt.

[p. 154]

Wij hopen intusschen, dat het, ten aanzien van dit zoo dikwerf verhandelde twistgeding, omtrent welk de meeste partijen thans vereenigd zijn, tusschen deze Heeren Officieren van Gezondheid tot geene oorlogsverklaring zal komen; terwijl wij onzen Schrijver zouden aanraden, hoezeer wij ten opzigte der zaak zelve, onder zekere voorwaarden, het met hem eens zijn, bijaldien deze strijd onverhoopt tot dadelijkheden mogt overslaan, zich alsdan van betere wapenen te voorzien, dan in zijn geschrift worden aangewend; daar wij niet kunnen ontveinzen, noch in de aangehaalde waarnemingen van den Heer fruyt, noch in die van den Schrijver zelven bij den soldaat p. loos, genoegzame bewijzen gevonden te hebben van het bestaan eens waren typhus bij die lijders, hetgeen hier toch het punt van kwestie zou uitmaken. Wij moeten eindelijk ook zwarigheid maken, ons zegel te hechten aan de hier vermelde behandeling zoo wel, als aan de zamenstelling der medegedeelde voorschriften. Welk een drank toch wordt het, wanneer anderhalve once althaea-wortel op een colatuur van acht oncen water, met bijvoeging van twee drachmen arabische gom en een once conserf van vlier, wordt voorgeschreven? Wat was de indicatie den 12 Mei, daar de Schrijver nog ontstekingachtige toevallen scheen gevreesd te hebben, met het julapium, waarbij acht oneen roode wijn gevoegd werden? En zoude het eindelijk, zoo wel in dit geval, als in alle andere soortgelijke, in welke de Mur. Hydrarg. oxydul. te pas komt, niet raadzamer zijn, dit middel afzonderlijk bij wijze van poeders voor te schrijven, dan, zoo als hier geschied is, twee of drie greinen van hetzelve onder eenen drank van acht a negen oncen vocht te mengen, en uurswijze te laten gebruiken?