Zeldzaam slag van grootheid.
Frederik de groote had, op zekeren dag, in uitgezocht gezelschap, den maaltijd ongewoon lang gerekt, verlevendigende het onderhoud door zijn schitterend vernuft, maar vergat intusschen, dat zijne gasten menschen waren. Een derzelven, een oud Generaal, wachtte met ongeduld op het oogenblik, dat de Monarch opstaan, en het hem alzoo vergund zijn zou, de zaal te verlaten. Lang hield hij, in deze hope, dapper vol. Eindelijk, echter, het niet langer kunnende uithouden, stond hij plotseling op, en riep: Sire, tout est grand dans votre Majesté, jusqu'à la vessie même! Je me meurs....en stoof, dit zeggende, ter zale uit. Den Koning