Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1818
(1818)– [tijdschrift] Vaderlandsche Letteroefeningen–
AuteursrechtvrijWaarneming, rakende de geboorte van twee kinderen, met het os sacrum aan elkander vereenigd.(Journal universel des sciences medicales, III Annee, Num. 25, Janv. 1818.)
De bijzondere wezens, wier vorming eenig verschil aanbiedt van die der overigen van dezel esoort, noemde men voorheen monsters. Zij boezemden afkeer in; en men zocht den oorsprong van die afwijkingen of spelingen der natuur in de gramschap des Hemels, of in die eens toovenaars, eene soort van bedriegers en niet zelden zelfs slagtoffers, waarvan geen gewag meer gemaakt wordt, sedert men die ellendigen, welke men geloof- | |
[pagina 500]
| |
de met een bovennatuurlijk vermogen begaafd te zijn, niet meer gewoon is te verbranden. Thans zijn de physieke monsters enkel onderwerpen van beschouwing voor de geleerden en van verbazing voor het gemeen. Een zeer opmerkingwaardig geval van die soort heeft zich omstreeks Parijs opgedaan. Wij haasten ons, het procesverbaal, door Doctor normand opgemaakt, onder het oog van onze lezers te brengenGa naar voetnoot(*). Wij ontdeden hetzelve van den regterlijken vorm, als bij ons geheel onbekende personen betreffende; doch het ware te wenschen, dat men op eene even authentieke wijze de buitengewone voorvallen, in verschillende periodieke werken aangehaald, bevestigd vond, waaraan thans niemand geloof wil slaan, en die evenwel misschien niet minder waarachtig zijn.
De vrouw van den Dagbladschrijver jean pierre francois, genaamd veronique naudin, in de Gemeente van Grosrouvre, Kanton van Montford d' Amaury, omtrent dertig jaren oud, hebbende te voren twee kinderen gehad, werd op den 6 Februarij dezes jaars, ten twee ure na den middag, na een smartelijk lijden van verscheidene dagen, van twee voldragen kinderen verlost, beiden van de kruin des hoofds tot aan het laatste wervelbeen welgemaakt; terwijl de twee benedenste extremiteiten van elk dezer kindertjes regelmatig in derzelver natuurlijke gesteldheid verlengd worden, en mede welgevormd zijn. Dan, beide deze kindertjes zijn aan elkander vereenigd met het os sacrum, dat beiden schijnen gemeen te hebber. Aan het einde van het os sacrum bevindt zich het os coxygis; weshalve beide deze kinderen rug aan rug gevonden worden. In het midden der vier billetjes zijn de mannelijke genitalia geplaatst, te weten een scrotum van grooter | |
[pagina 501]
| |
omvang dan naar gewoonte, bevattende vier testiculi en eene penis aan het midden van het scrotum. Tusschen het scrotum en de coxyx is de opening van den anus, waaruit in mijne tegenwoordigheid eene groote hoeveelheid meconium voor den dag kwam. Er werd ook veel urin door het kanaal van de urethra geloosd. Hieruit blijkt, dat deze twee kinderen slechts één voorttelingsorgaan voor hun beiden hebben, en wel van het mannelijk geslacht, één pisweg en één anus, wier opening geplaatst is tusschen de linker bil van het kind genaamd pierre en de regter van het kind genaamd louis. Het eerstgenoemde kind is omstreeks een en een half duim grooter dan het ander, van de kruin van het hoofd tot aan het onderdeel van het os sacrum gemeten, (zijnde de vier benedenste extremiteiten bijna van gelijke grootte) en voor het overige veel lijviger dan het ander. Het heeft een sterk geluid, oefent zijne bewegingen ongehinderd uit, heeft eene hoogroode kleur, opent de oogjes wel, en nuttigt het drinken, dat men het aanbiedt, gemakkelijk. Het andere kind, gelijk gezegd is, is kleiner en tengerder; deszelfs geheel ligchaampje vertoonde bij mijn eerste bezoek, zijnde vierentwintig minuten na de verlossing, eene loodkleur; het had van de geboorte af eene zwakke stem en kermend geluid, naauwelijks eenige beweging, en was over 't geheel zoo zwak, dat het te vermoeden was, dat het weldra niet meer zou bestaan, te meer, omdat het 't suikerwater, hetgeen men het liet in het mondje vloeijen, niet scheen door te slikken. Ik merkte ook op, dat de pijlnaad van dit laatste kind tot aan den wortel van den neus verlengd werd, scheidende de kroonnaad in twee deelen, welker verwijdering zeer merkbaar was. De genitalia, geplaatst in het middelpunt, dat zich opdoet tusschen den boog van het schaambeen dezer kinderen, dat is te zeggen, midden in het perinaeum; de penis, zich in het midden van het scrotum bevindende; de vier testiculi, in gelijke afdeeling aan weerskanten der penis twee aan twee ge- | |
[pagina 502]
| |
plaatst, alsmede de plaats, waar zich de opening van den anus bevindt, doen denken, dat alle deze organen gemeen zijn aan beide de kinderen. De kennis, hoe de functiën dezer twee kindertjes in werking gebragt worden ten opzigte der buik- en pisontlastingen, hoe zich de uitwerpsels tot één gemeen punt begeven, op welke plaats zich deze gemeenschap bevinde, zal men niet kunnen verkrijgen dan na de schouwing der lijkjes. Wat de vaneenscheiding dezer individus betreft, ik houde dezelve voor onmogelijk, zoo wel bij het leven, als wel na den dood van een derzelven: want deze bewerking zoude niet kunnen slagen, dan in gevale zich geene gemeenschap tusschen de respective afscheiningsorganen opdeed, hetgeen niet waarschijnlijk is, integendeel ben ik van gevoelen, de naauwe vereeniging, die tusschen beiden bestaat, gadeslaande, dat de dood van het een dien van het ander zal ten gevolge hebben. De vrouw, van deze twee kinderen verlost, is door de Wed. lainé, vroedvrouw te Orgaries, geadsisteerd geworden. Zij heeft berigt, dat het kind, genaamd pierre, het kloekste, zich natuurlijk met het hoofd heeft voorgedaan, en dat na zeer sterke pogingen van den kant der moeder de verlossing ten einde liep, zonder dat zij had kunnen ontwaren, hoe zich het tweede kind had voorgedaan. Het is echter waarschijnlijk, dat dit tweede kind zich dubbel gevouwen zal bevonden hebben, en dat deszelfs hoofd het laatst zal gekomen zijn; hetgeen naastdenkelijk de reden is, waarom het veel zwakker is dan het ander, vermits het vrij wat heeft moeten gedrukt worden in den doorgang der bovenste opening van het bekken. Gemelde Wed. lainé heeft ook gerapporteerd, dat er maar ééne placenta voor beide kinderen was; dat er uit het middelpunt der placenta slechts één funiculus umbilicalis voor kwam, die zich vervolgens in tweeën verdeelde, wier eene gedeelte, van eene natuurlijke vastheid, in den navel van het kind pierre, en | |
[pagina 503]
| |
wier andere, zeer dun en van mindere substantie, in dien van het andere kind eindigde. Den 9den, zijnde de derde dag na de geboorte, deze twee kindertjes weder bezoekende, was ik niet weinig verwonderd, louis nog levend te vinden. Hij heeft zelfs meer bewegingsvermogen gekregen en eene sterker stem; de loodkleur van zijn ligchaampje is gedeeltelijk verdwenen, en hij drinkt wat aangelengde melk in genoegzame hoeveelheid, om te doen denken, dat hij nog eenigen tijd zal kunnen bestaan. De moeder dezer ongelukkige schepseltjes, ontroostbaar wegens dit ongeval, is intusschen zoo wél mogelijk, en alsnog zonder koorts, zijnde het begin van den vierden dag na hare verlossing.
Men kan zich niet weêrhouden eene aanmerking te maken op deze zonderlinge daadzaak; te weten, dat het te wenschen geweest ware, dat Doctor normand zich niet bepaald had, een zoo beknopt verslag te geven. Inderdaad, hij heeft geene beschrijving geleverd van de vorming van het bekken of der bekkens dezer kinderen, en de plaatsing der genitalia is verre af van op eene voldoende wijze beschreven te zijn. Wij zijn niet van oordeel, dat men de zwakte van het eene dezer kinderen aan de drukking kan toeschrijven, die het heeft moeten ondergaan in den doorgang der bovenste engte van het bekken. Welken invloed konde deze drukking uitoefenen op de zamenstelling en omvang van het ligchaam en der leden van dit kind? Moet men de eenparige kleinheid van het eene dezer tweelingen aan die zelfde oorzaak, en niet aan een verschil in de eerste vorming, toekennen? een verschil, veroorzaakt door de ongelijkheid in de verdeeling der voedingsstoffen. Wij hebben met oplettendheid soortgelijke voorbeelden van wanschapenheid opgezocht, en wij kunnen verzekeren, dat men ze zeldzaam heeft waargenomen. Ondertusschen heeft men twee meisjes met het os sacrum en | |
[pagina 504]
| |
vrouwelijke deelen vereenigd gezien; er waren twee uteri, twee vaginae, ééne vulva aanwezig, en twee intestina recta, die zich in éénen anus opendenGa naar voetnoot(1). Saltzman verhaalt eene waarneming van twee meisjes, die geen ander vereenigingspunt hadden, dan het os coxygis, dat zij beide gemeen haddenGa naar voetnoot(2). Maar over het algemeen heeft de zamenhang het meest plaats aan eenig ander gedeelte. Nu eens is het sternum het vereenigingspuntGa naar voetnoot(3), dan weder het hypogastriumGa naar voetnoot(4), in andere gevallen het epigastriumGa naar voetnoot(5); ook heeft men twee meisjes met het voorhoofd vereenigd gezien, en wederom anderen van achteren zamen vereenigd van de schouders af tot aan de dijen. Wanneer wij nieuwe narigten wegens den staat der twee kinderen van Grosrouvre mogen ontvangen, zullen wij ons haasten, die in ons Journal eene plaats in te ruimen; thans kunnen wij verzekeren, volgens een ons toegekomen berigt, dat deze kindertjes op den 12 Februarij, zijnde de zesde dag na de geboorte, nog leefden; het zwakste had nieuwe krachten bekomen, en dronk gemakkelijk. |
|