Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1817

Het zwervende Meisje, door Miss Fanny Burney, Schrijfster van Evelina, Cecilia, en Camilla. Naar den tweeden Engelschen Druk. Met Platen. Iste Deel. Te Haarlem, bij F. Bohn. 1816. In gr. 8vo. 414 Bl. f 3-12-:

Dit zwervend meisje boezemt ons wezenlijk belang in, zoo door hare algeheele uitmuntendheid naar ligchaam en ziel, als door haren tot nog toe algeheelen verlatenen toestand en zeer donker, ongelukkig lot. Wij maken hare kennis in een vaartuig, met hetwelk eenige Engelschen den verschrikkelijken robespierre ontsnappen, en waarin men haar niet zeer gemakkelijk opnam. Zij droeg het gewaad der afzigtelijke armoede, en had zich daarenboven door plaasters enz. vermomd; echter schijnt zij van geld of geldswaarde genoegzaam voorzien geweest, dan toevallig had zij alles in zee geworpen. Zij landt toch gelukkig in het land van vrijheid en gezond verstand, en in gezelschap van zeer aanzienlijke Heeren en Dames, die behooren tot de meest edelmoedige natie, en welker gevoel nog krachtiger moest zijn uitgelokt door het pas ontkomen dringend gevaar. Daarenboven is zij buiten twijfel zelve eene Engelsche. Maar ongehoord is de miskenning en verachting, die zij ondergaan moet, bij de ontdekking harer verlegenheid en ongeluk; en wij schromen geenszins te zeggen, dat zij zich bevond onder het schuim des fatsoenlijken volks, hetwelk haar geheim, dat zij betuigt, om de allergewigtigste redenen, misschien voor altijd, maar vooreerst althans, te moeten bewaren, zoo weinig eerbiedigde, dat de laffe nieuwsgierigheid van iemand uit het laag gemeen zich naauwelijks grootere onbeschoftheden veroorloven kan; en, wat het meest bevreemdt, naar mate zich hare schoonheid, en hare beschaafdheid van geest en zuiverheid van hart, meer ontdekt, vermeerderen veeleer hare kwellingen, hoezeer men natuurlijk en overal het tegendeel wachten zou. De bescheiden en personen, die zij in Engeland hoopt te vinden, missen haar alle, en in ieder uitzigt op geschikte hulp en toe-

[p. 476]

vlugt, of ook om zich zelve eerlijk te helpen, wordt zij telkens te leur gesteld; en aan het einde van dit deel verlaten wij haar in den meest benarden toestand, zonder eenige waarschijnlijke hoop en met de grootste deernis, daar ons deze geheimzinnige persone hoogst belangrijk werd. Wij kunnen ons gevoel van verontwaardiging over het Engelsch gezelschap, dat haar opnam, niet genoegzaam uitdrukken, noch matigen; hoewel een en andere, zeer enkele persoon, die of door haar misschien al te kiesch gevoel, of door uitwendigen dwang, eeniglijk belet werden haar te helpen en te beschermen, (gelijk deze voortreffelijke jonge Dame, en die nog meer - bewondering en hoogachting - zoo zeer verdiende, en misschien in iederen anderen kring zou genoten hebben) ons wederom met de Engelsche natie in zoo verre bevredigt, dat wij genegen zijn, de hatelijke personaadjen, die hier voorkomen, te houden voor uitzonderingen op de anders zoo geroemde edelmoedigheid van den Engelschman. Hoe donker en ingewikkeld ons de toekomst voor oogen zweeft, hebben wij echter zeker, zoo wij meenen gegrond, voorgevoel, dat zich de geheimzinnige afkomst en betrekkingen der beminnelijke heldin des verhaals eindelijk zóó zullen ontwikkelen, dat men zich schamen zal over gezegde miskenning en mishandeling; naar welke tentoonstelling der dwazen en onedelmoedigen wij verlangend uitzien. Het tweede deel wordt spoedig beloofd.

Men vindt in den loop des verhaals nog andere zoo zeldzame handelingen en karakters, als men wel weinig buiten Engeland vinden zal. Goede wijn behoeft geen' krans, zegt het voorberigt; en, bij al het vreemde en onwaarschijnlijke, dat wij hier aantroffen, gaf ons de lezing van dit eerste deel een zoo aangenaam onderhoud en uitspanning, dat wij geenszins genegen zijn, de toepassing dezer spreuk op dit werk te betwisten.