Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1816

De Fontein van St. Katharina, door Ducray Duminil. III Deelen. Uit het Fransch vertaald. In 's Gravenhage, bij J. Allart. 1815. In gr. 8vo. Te zamen 1026 Bl. f 7-:-:

Hoezeer het ‘uit het Fransch vertaald’ bij Roman of Tooneelstuk, bij ons, en zoo wij meenen met regt, althans geene aanbeveling is, zoo verdient echter dit werk van eenen, onzen Landgenooten reeds genoegzaam bekenden, Romandichter eene loffelijke melding; en, zonder partijdigheid, kunnen wij niet ontveinzen, dat het zeer welkom zijn zal aan een aantal Lezers, ook aan zoodanigen, welker smaak goed gevormd en gewijzigd is, die de verdiensten des kunstenaars kunnen regt doen, en wien het lezen tot uitspanning iets meer dan tijd verbeuzelen is. Het is waar, bijzonder nuttige leering geeft het werk wel niet: wanneer wij echter verklaren, dat het deugd en pligtsbetrachting niet onvoordeelig is, zeggen wij te dezen aanzien gewis niet te veel; en dit is meer, dan wij bij deze soort van produkten, uit het voormalige groote Rijk, zoo doorgaans verwachten; hoezeer wij hartelijk verlangen, dat langs hoe meer een overal sterk uitkomend zedelijk doel de beste aanbeveling van eenen Roman bij onze Landgenooten wezen zal. Het verhaal is intusschen inderdaad een kunstgewrocht; het vereenigt alles, wat in eenen Roman bevalt en uitlokt; de geschiedenis gaat, bij alle tusschenvoorvallen, onophoudelijk voort; de belangstelling wordt hoe langer hoe levendiger; de Lezer spant zijne nieuwsgierigheid tot het einde, en dan eerst wordt hem alles ontknoopt, en heeft hij volkomene voldoening bij de verlangde uitkomsten. Men voelt wel aanstonds, dat de blinde bij de Fontein meer is dan de bedelaar, die hij schijnt te zijn; doch wie hij is, kan men moeijelijk gissen, en vindt zich in zijne gissingen telkens te leur gesteld, tot het zich eindelijk ontwikkelt; en zoo is men ook omtrent zijnen zoon en deszelss verloofde tot het laatste toe in onzekerheid. Zoo velerlei zeldzame voorvallen hebben wel eens iets, dat wat onwaarschijnlijk wordt; minder echter, dan wij dit wel elders vinden; en de karakters der goede vrienden en vriendinnen, die wij hier maken, zijn (en dit bevalt ons) minder karikaturen, dan

[p. 88]

die der booswichten. Het is ons niet mogelijk, hoezeer wij met dat oogmerk de drie boekdeelen nu nogmaals doorbladerden, eene of andere proeve te geven van den goeden toon en smaak, zich overal gelijk, in dit altijd even onderhoudend verhaal; daar wij niets aantroffen, hiertoe, zonder meer uitvoerige aanwijzing van het beloop, geschikt; en bij een werk, waar de gespannene nieuwsgierigheid zoo belangrijk voor den Lezer is, en waardoor wij hem gaarne eene aangename uitspanning gunnen in eenige winteravonden, willen wij, door het nu voorleggen van een skelet, zijn genoegen niet verminderen. Wij vergenoegen ons dus met het gezegde, en den wensch, dat, zoo men dan onze Landgenooten aanhoudend met vertalingen van Fransche Romans meent te moeten gerieven, men zijne keuze tot geene van minder waarde, dan de tegenwoordige, bepalen zal.