Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1815

Waarneming, wegens het nut van het dierlijk magnetismus, bij eene langdurige ongeregelde beweging van het zenuwgestel. Door A. Polak, Med. Dr. te 's Hage.

Op den 7 April 11. werd ik geroepen bij den zoon van den Heere K. alhier, oud 20 jaren, die, twee jaren geleden, eene volkomene gezondheid genoten hebbende, door eene hevige zenuw - zinkingkoorts aangetast werd, waarvan hij wel herstelde, doch de volgende ongemakken hem nableven. Vóór hij evengemelde ziekte doorstond, waren zijne verstandelijke vermogens volkomen ontwikkeld; hij was de Fransche en Latijnsche talen magtig, en reeds voorbereid de Akademische lessen der Professoren in de Geneeskunde te bestuderen: na het doorstaan der ziekte, was hij niet alleen deze talen vergeten, maar konde zijne moedertaal ook niet meer lezen, en sprak zeer gebrekkig; zoodat zijne hierover diep bedroefde moeder alles aanwendde om hem wederom de letters te leeren uitspreken en lezen, waardoor hij langzaam, doch zeer gebrekkig en onverstaanbaar, wederom begon te lezen. Zijn geheugen was zoodanig gekrenkt, dat, schoon hij alle moeite deed om te leeren uitschrijven, hij echter iedere syllabe, ja zelfs letter, moest nazien; want, een woord ingezien hebbende, konde hij hetzelve niet geheel onthouden. Hij had aanhoudende zware drukking en pijn op het hoofd, suizing der ooren, was doof op het regter oor, kortademig, zoodat hij naauwelijks tien minuten konde gaan, zonder te moeten rusten. Vriendengezelschap moest hij dikwijls vermijden, wegens het geraas in zijn hoofd; zat alsdan alleen op zijne kamer, en konde, tot zijn innigst leedwezen, zijne begonnen studien niet volbren-

[p. 575]

gen. De eerste reis, dat ik hem sprak, en mij dit alles verhaald werd, verzocht ik hem, de maanden van het jaar achter elkander op te noemen; hij konde zulks niet doen, zonder tusschenbeiden eenige over te slaan, en dezelve geheel verward op te zeggen en gebrekkig uit te spreken. Zijn gewone Geneesheer, de Heer heymans, liet hem onderscheidene geneesmiddelen gebruiken, welke hem twee jaren lang zijn toegediend, en geene andere uitwerking hadden, dan dat zij aan de spraakdeelen eenigzins het vorig vermogen teruggaven, zoodat hij gebrekkig begon te spreken en onverstaanbaar te lezen. Zijne ouders verlangden, dat ik de magnetische behandeling aan hem appliceren zoude; hij zelf gaf gereedelijk zijne toestemming, ofschoon hij daarvan niets gelezen of gezien had, (gelijk hetzelve toen ook zoo algemeen niet bekend was.) Den volgenden dag begon ik, het noodige daarbij in acht genomen hebbende, volgens de beschrevene manier, met de behandeling. Ik zal hier geen dagregister laten volgen, vermits zulks het bestek van dit Maandwerk zoude te buiten gaan; alleenlijk zegge ik, dat hij, na iedere magnetische behandeling, hetzelfde gevoelde, hetgeen bij de meeste gemagnetiseerd wordende personen doorgaans wordt waargenomen; hij had pijn in de lendenen, gevoelde eene sterke doorstrooming van het hoofd tot de voeten, was rood van aangezigt, wasemde sterk uit over het geheele ligchaam, en bevond zich alsdan vrolijk en wel. Sterke tegenwerking heb ik bij hem niet ondervonden. In het begin kreeg hij wel neiging om zijne oogen te sluiten en te slapen, maar werd bij het minste geraas wakker; in de zesde week sliep hij dagelijks als natuurlijk, somtijds een kwartier, somtijds een half uur, antwoordde niet op de door mij langzaam gedane vragen, en werd van zelf wakker. Wanneer hij in den slaap met de kin op de borst rustede, konde ik hem, van zijn achterhoofd met mijne duimen langs den rug strijkende, het hoofd regt doen houden. Hoe nader hij aan zijne genezing kwam, hoe korter de slaap was. In deten

[p. 576]

graad van magnetische behandeling bleef hij, en ging in geenen volgenden over; en in dit slandpunt echter is hij genezen; van dag tot dag verminderden de toevallen, en thans, den 10 Julij, klaagt hij noch over hoofdpijn, noch over drukking op de hersenen; hij kan ruim ademhalen, wandelt zoo lang hij verkiest, leest en schrijft wel, is de Fransche en Latijnsche talen zoo als voorheen magtig, en wederom een nuttig lid voor de maatschappij geworden. Ziedaar, hetgeen het Dierlijk Magnetismus bij dezen lijder heeft uitgewerkt. Ik heb alleen willen verhalen, hetgeen ik ondervonden heb van de aanwending der magnetische behandeling als geneesmiddel, en vermeen te mogen besluiten, dat deze jongeling door dezelve is hersteld.