Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1815

Op de overwinning van den 18den junij 1815.

Nunc est bibendum; nunc pede libero
Pulsanda tellus. -

horat. Carm. Lib. I. Ode XXXVII.

Neêrlands eedle Dichtrenschaar!
Span verrukt de gouden snaar;

Zing oranjes glorie;

Zing ter eer van 't heldenbloed,
Dat hij voor ons stroomen doet;

Juich, Iö! victorie!

[p. 420]

 

Strooi nu bloemen over 't veld,

 

Vlecht nu voor Europaas Held

 

Dankbaar eerlaurieren!

 

Dat de naam van wellington

 

Schittere als de gouden zon

 

In uw feestbanieren!

 

 

 

Zing Germanjes grijzen Held,

 

Die, ten spijt van 't woest geweld,

 

Trots den last der jaren,

 

Door zijne onverwinbre vuist

 

Den Tiran in 't stof vergruist

 

Met zijne Adelaren!

 

 

 

Wijd de plaats van 't schoon Verbond;^(*)

 

Wil op dien gewijden grond

 

Straks eene eerzuil stichten;

 

Draag zij 't opschrift: ‘Menschdom! leer,

 

Strijd voor vaderland en eer;

 

Nimmer zult ge zwichten.’

 

 

 

Doch, hoe ook de vreugde 't bloed,

 

Met een' lang gedoofden gloed,

 

Door uw borst moog jagen,

 

Ach! een traan zij hun gewijd,

 

Wien, in d'eedlen worstelstrijd,

 

't Laatste licht moest dagen.

 

 

 

Ja, zij vielen, - doch hun naam

 

Klinkt, op vleuglen van de Faam,

 

Langs de verste stranden;

 

Daar hun ziel, ver boven de aard',

 

Reeds den lauwerkrans aanvaardt

 

Uit haars Scheppers handen.

 

 

 

Juich dan, Neêrlands Dichtrenschaar!

 

Span verrukt de gouden snaar;

 

Zing oranjes glorie;

 

Houd zijn' naam in 't hart gegrift;

 

Schrijf dien met een gouden stift

 

In de Landshistorie!

 

 

 

D

(*) La belle Alliance.