Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1815

[p. 142]

Leerrede, gehouden op den Dankdag voor den Vrede, 20 Julij 1814, door J. Clarisse, A.L.M.Th. et Ph. Dr., Th. et Herm. S. Prof.; thans Predikant te Rotterdam. Te Amsterdam, bij J. van der Hey. In gr. 8vo. 32 Bl. f :-8-:
Leerrede, Aanspraak, en Dankgebed, [ter straks vermelde gelegenheid.] Door E.M. Dorper, Predikant te Nederhorst (den Berg.) Te Amsterdam, bij J. van der Hey. In gr. 8vo. 51 Bl. f :-12-:

Zie hier nog eenige nalezing op den niet zeer ruimen oogst van Leerredenen, op den laatsten Dankdag uitgesproken; nalezing, voor de helft verschuldigd aan deze zelfde opmerking door den Hoogl. clarisse, die slechts van een enkel stuk nog wist.

Des mans Leerrede, over Jesaïas woorden: ‘de gansche aarde rust,’ benevens voorafspraak en voorgebed, door den druk gemeen gemaakt, heeft ons zeer wel behaagd. Er heerscht zeer vele warmte in alles. Het zijn bovendien gedachten en waarheden, welke nog al niet eenen ieder zullen voor den geest komen. Dikwijls trof ons het schoone, en niet minder dikwijls roerde ons het stichtelijke van welgepaste vermaning en waarschuwing. Opzettelijk voor de pers vervaardigd werd het een en ander niet; dit, dunkt ons, is in zoo verre ook zigtbaar, dat dan het geheel ligt eene eenigzins andere houding, meer den vorm van feestrede, en minder van eenvoudige preek, zou gehad hebben, hoe vele verheffing, hoe vele gedachten, aan den stillen en gewonen kanseltoon vreemd, ook in de bijzondere deelen mogen gevonden worden. - Dit zij genoeg, om het verdienstelijke stuk eenigzins te doen kennen, en uit het regte punt te beoordeelen. Wij grijpen de gelegenheid aan, om onze vreugde te betuigen, dat een

[p. 143]

man, zoo geleerd en schrander en beschaafd, en vol vurigen ijvers voor het goede, ten gevolge ook al der gezegende omwentelinge, aan zijnen eigen vroegeren werkkring en het Akademiewezen staat terug gegeven te worden.

De andere twee Leerredenen, over I Kon. VIII:56^a en Galat. V:13^b, benevens het uitvoerig Dankgebed, zijn mede wel en stichtelijk bewerkt. Waarom zij juist in het licht gegeven zijn, blijkt en uit de voorrede, en uit het stuk zelve, niet volkomen. Wij gelooven, dat er vele belangrijker stukken zijn achtergehouden. Met dat al misprijzen wij 's mans ijver niet, noch houden het voor onmogelijk, dat zijn werk ook onder een uitgebreider publiek, dan de eigen gemeente, veel nuts stichte. De behoeften zijn, in opzigte van het godsdienstig onderwijs, verschillend; en waar men, gelijk hier, in Leerredenen, waarheid en klaarheid, zuiverheid van stijl en taal zoo wel als gedachten, enz. enz. opmerkt, daar is derzelver uitgave genoeg verantwoord. Met lof, derhalve, van des Eerw. dorper's godsdienstigen en vaderlandschen, welmeenenden en gansch niet onverlichten ijver, kondigen wij deze zijne lettervrucht aan.