Frederik Willem.
Bij het laatste beslissende gevecht voor Parijs, ging het hardnekkig en bloedig toe. Verscheiden benden der Verbondenen wankelden reeds tegen de standvastigheid, waarmede de Franschen de toegangen tot hunne hoofdstad verdedigden. Frederik willem bemerkte de wankelmoedigheid zijner troepen. In den geest zijns grooten stamvaders, stelde hij zich terstond aan de spits zijner garden, liet op het open veld het heilige zangvers uit het lied: Fällt's euch zu schwer, ich geh voran, enz. (Valt 't u te zwaar, ik treed vooruit) aanheffen, rukte met de garde onverschrokken voort, en bevocht alzoo den terugtogt des vijands.