Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1814(1814)– [tijdschrift] Vaderlandsche Letteroefeningen– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 365] [p. 365] Ons wenschen. Voor ons menschen Zijn de wenschen Kinderspeelgoed en niets meer. 't Altijd hopen, altijd wachten, 't Altijd uitzien, altijd smachten, Keert bij elken morgen weer. Elk wil deelen In de spelen Op dit kinderlijk tooneel; Elk gelooft de rol te kennen, En ligt aan den stand te wennen, Dien een ander viel ten deel. Ontevreden Hier beneden Met den toegewezen stand, Schimpt men op den hoofdrolspeler, Mort men met den Roluitdeeler, En miskent zijn vaderhand. Ja. 't ontberen En 't begeeren Oefnen hier het moeilijkst spel. 't Al te flaauw of ijvrig deelen In de hoofdrol, die wij spelen, Vormt een hemel, of een hel. Is het juichen Echt getuigen Van de welgeslaagde rol? Zijn 't niet vaak kabaal en listen, Die ons 't goede spel betwisten, Ons bestormen, woest en dol? [pagina 366] [p. 366] 't Bravo roepen Bij de groepen, Die men kunstig meet en plaast, Is niet steeds om goed te keuren; Hij wil vaak zich 't niet ontscheuren, Die zoo de overwinning blaast. Maar de menschen, Die slechts wenschen Om op d' achtergrond te staan; Daarvandaan het spel te kijken; Nooit met goud of kroon te prijken; Stil slechts van 't tooneel te gaan: Deze braven Zijn geen slaven Van een woest en dom gemeen; Geen van hun wil trotschlijk pragchen; 't Volk mag om hun plunje lagchen, Zij gaan stil en vreedzaam heen. Och, wij allen Zijn, bij 't vallen Van 't gordijn, elkaêr gelijk. Dikwijls is de troonbeklimmer Bij den beedlaar eens zoo slimmer, En vervloekt zijn magtig rijk. Neen, wij willen Niets bedillen In 't ons opgelegde spel. 't Zij de rol ons kan doen schittren, Of de vreugde hier verbittren, De uitkomst maakt eens alles wel. Hier op wachten, Bij 't betrachten Van den nooit voldanen pligt; Slechts Gods bijval te verkrijgen; Stil te lijden en te zwijgen, Maakt de zwaarste rol ons ligt. b. klijn, bz. Vorige Volgende