Een paar anecdoten.
De door zijn geluk en ongeluk zoo merkwaardige Russische Vorst menzikoff had den Vorst der Kalmukken, cham, eene prachtige in Engeland vervaardigde koets ten geschenke gezonden. De vreugde hierover was aan het Kalmuksche Hof boven mate; de Vorst zelf gaf daarin den Gezant van naburige Grooten audientie, en hield ook in dezelve op feestdagen zijne tafel. Maar eenigen tijd naderhand brak eens een der wielen; - nu was goede raad duur; er was geen een Rademaker in de Staten van Z.D.H., en Petersburg zag toen eene der kluchtigste Ambassades, die ooit een Vorst aan een anderen afgezonden heeft, - namelijk eenen werkelijken Gezant, die van den Vorst menzikoff een nieuw rad voor Zijne Kalmuksche Doorluchtigheid verzoeken, en hetzelve afhalen moest!
Dr. haddon, Master of the Requests, of Request-Inleveraar, kwam op zekeren dag met eenen last bij de Koningin elizabeth, die zeer over den onaangenamen reuk zijner nieuwe laarzen klaagde. ‘Verschoon mij, uwe Majesteit!’ hervatte haddon, ‘het zijn mijne laarzen niet, die zoo rieken, maar het zijn de oude verzeekschriften, welke reeds zoo lang ongeöpend in mijne portefeuille gestoken hebben.’
Auteursrechtvrij