Voltaire en lekain.
De beroemde Tooneelspeler lekain gaf de eerste maal blijken van zijne vermogens in die, door velen aanvaarde, en door zoo weinigen met grooten lof uitgeoefende kunst, op het Tooneel, 't welk voltaire aan zijn huis had. Hij speelde daar de rollen van seïd en van mahometh. Hij spreidde in de uitvoering blijken ten toon van de beginsels te bezitten der uitstekendste tooneelbegaafdheden, schoon vermengd met vele gebreken, die noodwendig in den aanvange plaats grijpen.
Na deze eerste proeve vroeg voltaire hem, op een vriendelijken toon, welk een levensberoep hij ten oogmerk had te aanvaarden. Lekain antwoordde, dat hij geen beroep liever zou omhelzen dan dat eens Acteurs; dat het lot hem in vrij ruime omstandigheden geplaatst, en hij reden had om te hopen, dat hij bij het verlaten van het beroep zijns vaders (die een Goudsmit was) geen groot nadeel zou lijden, mits hij, ten eenigen dage, onder de Fransche Tooneelspelers mogt aangenomen worden en optreden. - ‘Ach, mijn waarde Vriend! doe dat nimmer. Speel voor uwe uitspanning, doch laat het nooit uw beroep worden. Om een goed Tooneelspeler te zijn, worden de grootste, de zeldzaamste en de moeijelijkst te verkrijgene talenten vereischt. Om 's Hemels wil, verschijn nimmer op het openbaar Tooneel!’
Lekain volgde dezen raad van voltaire niet op. Hij keurde 't beter, het openbaar Tooneel te verkiezen; en zijne
Auteursrechtvrij