Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1813

Vijftig Gezangen, door Joannes Lublink, Den Jongen. Te Utrecht, bij F.D. Zimmerman, geb. Fortmeijer. 1813. In gr. 8vo. XII en 131 Bl. f 1-4-:

De achtingwaardige Grijsaard, wien wij in 1797 de uitgave van veertig Gezangen, meerendeels naar het Hoogduitsch vrij gevolgd, te danken hadden, verpligt ons thans door een' min kostbaren druk van dat werkje, vermeerderd met tien nieuwe liederen. Wij verheugen ons, dat deze fraaije bundel, waarin zich regt hartelijke, echt godsdienstige gezangen bevinden, door die schikking thans in meerdere handen zal komen. Daar deze verzameling niet nieuw is, behoeven wij ons oordeel, 't welk toch niet anders dan gunstig kan zijn, daarover in geene bijzonderheden mede te deelen. Dit alleen hadden wij wel ge-

[p. 599]

wenscht, dat de bestaande onevenredigheid tusschen de Morgen- en Avondzangen (de vroegere verzameling behelsde vier van de eerste en een' van de tweede) zou zijn weggenomen geworden; doch wij hebben slechts éénen nieuwen Avondzang, tegen drie Morgenzangen, onder de tien bijgevoegde gevonden; daar toch vele huisgezinnen uit den burgerstand, door hunne drukke ochtendbezigheden belet den huisselijken Godsdienst geregeld waar te nemen, in het stille avonduur daartoe beter gelegenheid vinden. Hoe welkom ons dus ook de hier geleverde Morgengezangen zijn, wij wenschten wel een bijna gelijk getal Avondliederen daarbij gevoegd te zien.

Tot een staaltje der tien nieuwe liederen, kiezen wij het XXXIste van den bundel, getiteld: Gods Voorzienigheid, het geen niet schijnt nagevolgd, maar eigen opstel te zijn.

Lof en dank zij U gezongen,

Van elk redelijk gestacht!

Lof en dank van aller tongen

Zij uw grootheid toegebragt!

U, oneindig Opperwezen,
Eeuwig, eeuwig hoog geprezen,

Bron van leven en bestaan!

Bidden wij eerbiedig aan.

Diep vereerd door hoogere orden

In het zalig Hemelhof:

Zou uw roem verheerlijkt worden

Door den Aardworm in het stof?

Neen, niet slechts in hooger kringen;
In den mond der zuigelingen,

Hebt ge, ô Oppermajesteit!

U ook uwen lof bereid.

ô Hoe strekt die nederbuiging,

Vader, voor uw zondig kroost,

Tot een streelende overtuiging

Van uw liefde, hulp en troost!

Nimmer heeft uw alvermogen
Eenig schepsel 't niet onttogen,

Dat gij niet, ondanks zijn druk,

't Aanzijn gaaft tot waar geluk.

[p. 600]

 

Zielverrukkende gedachten,

 

Voor 't gevoelig vroom gemoed;

 

Ons staat alle heil te wachten,

 

Onze God is 't hoogste goed.

 

Niet het minste blijft verborgen

 

Van ons wenschen, van ons zorgen,

 

Van ons lijden en verdriet,

 

Vader! dat uw oog niet ziet.

 

 

 

Gij ziet ieder denkbeeld rijzen,

 

Groeijen in den Serafijn;

 

Kent alle onderscheiden wijzen

 

Van het mooglijke en het zijn.

 

Uwe hand, die Hemelbollen

 

In 't onmeetlijk ruim doet rollen,

 

Teekent ook het kronklend pad

 

Van het wormpje op 't kleinste blad.

 

 

 

Wij, door eindige bepaling,

 

Zien slechts deeltjes van een deel:

 

Gij ziet eeuwig, zonder faling,

 

't Zamenhangend groot geheel,

 

Gij ziet tevens deugd met rampen

 

Strijden, en beloond na 't kampen:

 

Jozef even groot en schoon,

 

In den kerker, op den troon.

 

 

 

Leer ons de onwaardeerbre schatten

 

Van uw' troost, in tegenspoed,

 

Regt erkennen, regt bevatten,

 

Als ons hoogste zielengoed.

 

Dat we ons onverwrikt vertrouwen,

 

Altoos, altoos mogen bouwen

 

Op de liefde en 't wijs beleid,

 

God, van uw Voorzienigheid!

Of, in den 2den regel, het woord geslacht wel gepast zij, daar wij op zijn hoogst twee geslachten van redelijke wezens, menschen en engelen, kennen; of het voorlaatste vers van het derde couplet niet eenigzins hard, en de 3 en 4de regels van het vijfde couplet niet al te wijsgeerig zijn voor een godsdien-

[p. 601]

stig gezang, (men zie de Voorrede zelve van dit werkje) willen wij liefst aan het nader oordeel van den Dichter overlaten.