Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1813

Almanach(k) der Musen en Gratiën, aan Vriendschap, Liefde en Kunst gewijd. 1813. Amsterdam, bij E. Maaskamp. f 1-16-:

Met genoegen kondigen wij onzen Lezeren de hernieuwing van dit bevallig Jaarboekje aan, dat wij niet weten, of zich van de zijde der Teeken- en Graveer-, dan van die der Dichtkunst, het meest aanbevele. Onder de proza-stukjes vonden wij eene ons onbekende bijzonderheid wegens den beroemden mozart, die hier voorkomt, als in zijn 37ste jaar reeds uitgeput door veelvuldigen en overspannen arbeid; wanneer hem de zamenstelling van zijn vermaarde Requiem, op dringend aanzoek eens vreemdelings ten behoeve van eenen vriend vervaardigd, als 't ware den laatsten slag toebragt; zoodat het nog onvoltooid achtergelaten werk daarna door susmayer wierd aangevuld. Dan, 't is het dichterlijk gedeelte inzonderheid, waardoor zich deze Almanak zoo voordeelig onderscheidt; en 't is onmogelijk, in de hier geplaatste stukjes, omtrent den maker mis te tasten, ook al waren ze met geene W. geteekend. Wij kunnen niet nalaten, te dezer gelegenheid, den Heere westerman, dien beminnelijken Zanger voor Echte-liefde en huisselijk geluk, den besten uitslag der geopende Inteekening op eenen bundel Dichtstukjes niet slechts van harte toe te wenschen, maar met vertrouwen te voorspellen bij onze, voor huisselijk genoegen zoo gevoelige, Landgenooten. Zie hier, uit de hier medegedeelde, een stukje ter proeve:

Zachtjes, lieve; schuw het spoeden,
Nog voor kleiner (sneller) loop te zwak:
Laat de moederzorg u hoeden;
Stap, mijn jongske, met gemak:

[p. 47]

 

Ligt bedaard uw zwakke voetjes,

 

Stapje om stapje, stil en zoetjes;

 

Neem uw wankle schreedjes kort:

 

Klem uw handje om moeders vinger,

 

Eer het waglend lijfje slinger'

 

En gij, wanklend, nederstort.

 

 

 

Schoon uw tengre leedjes beven,

 

Waag u aan dien steun, mijn kind,

 

Waarin ge op den weg van 't leven

 

De eerste en beste waarborg vindt.

 

Schoon die steun onvast moog' schijnen,

 

Wil daarom u niet verpijnen;

 

Neen, gij kunt er vast op gaan:

 

Schijnt u de eene hand te toeven,

 

De andere is, waar 't zal behoeven,

 

Vaardig om u bij te staan.

 

 

 

Even als uw lieve mondje

 

Aan haar voedingrijke borst,

 

In uw eerste levensstondje,

 

Zorglijk in haar arm getorscht,

 

Met onafgemeten togen,

 

De eerste kracht heeft ingezogen,

 

Door haar zelve zoo gespild,

 

Wijl ze u kuste, koosde, streelde,

 

En haar leven met u deelde,

 

Om uw nood te zien gestild:

 

 

 

Zoo klemt gij uw mollig handje

 

Nu om haren vinger vast,

 

En zij ligt haar dierbaarst pandje

 

Zorglijk d'eersten levenslast.

 

Door met blijdschap u te aanschouwen,

 

Stort zij 't eerste zelfvertrouwen,

 

Lieve kleine, in uwe borst;

 

Ja, voorzigtig slaat ze u gade,

 

Opdat ze u tot beter rade,

 

Zoo ge iets roekloos wagen dorst.

[p. 48]

 

Ga dan, op den weg van 't leven,

 

Stap voor stap; schuw sneller loop:

 

Schoon u alles moog' begeven,

 

Vindt ge uw voedster in de Hoop.

 

Ja, zij zal de hand u bieden.

 

Wat uw wenschen moge ontvlieden,

 

Wend van haar u nimmer af:

 

Zij zal, u het beste spellend',

 

Stap voor stap u vergezellend',

 

U geleiden tot aan 't graf.

Het stukje, Aan Charlotte, geteekend j.v.n., kunnen wij niet naar behooren reciteren; en wij zetten dit den bekwaamsten in de kunst! - Een weinig vreemd kwam ons hier het bekende versje van vondel, op de uitvaart van mijn Dochtertje, te voren, aan het einde geteekend J.v.V., alsof het, even als de andere, door den Dichter zelven ware ingezonden. - Aardig vinden wij den pligt der Vrouwe in dezer voege uitgedrukt: ‘De schepter des Huwelijks is, in het oog van elke Bruid, de herders-staf uit gessner's Idyllen: maar zij bedenkt niet, dat die zelfde staf dient, om het schaap, dat ter zijde wijkt, met eene kluit te begroeten en tot zijnen pligt te brengen.’ - De Gravin van Saulx, Romance, naar het Fransch van moncrif, is ons, bij vergelijking, gebleken, eenige zwakke regels uitgezonderd, niet kwalijk bewerkt te zijn; dan, in een' Almanak der Musen en Gratiën, wenschten wij eene gratieuser uitvoering en naauwkeuriger correctie. Ten bewijze voetstoots een paar regels: ‘Zie daar de bekoo(o)rende hoedanigheden, waardoor eene Schoone allen (alleen) aan de (den) Man behagen kan,’ enz. Ook is de versregel bl. 27. reg. 5. een voet te lang.

De Plaatjes zijn dit jaar ongemeen fraai.