Anecdote van Richard Steele.
Richard steele had het ontwerp gevormd, een gedeelte van zijn huis tot eene soort van Theater te maken, ten einde op 't zelve treffende plaatsen uit oude en hedendaagsche Schrijvers te laten opzeggen. Naar gewoonte had hij de kosten daarvan niet berekend; dan het Theater was voltooid, en het voldeed hem ten hoogste. Begeerig om te weten, of het zoo wel aan het oor als aan het oog zou voldoen, verzocht hij den Timmerman, die het werk aangenomen en voltooid had, zich te vervoegen op het spreekgestoelte, aan het einde geplaatst, en daar het een of ander op te zeggen, opdat hij over de klankleiding zou kunnen oordeelen. Te vergeefs zocht de Timmerman zich des te verschoonen, als onbekwaam om iets naar eisch op het spreekgestoelte voort te brengen. Eindelijk trad hij op, en sprak: ‘Sir richard steele! hier ben ik, en spreek voor de daglooners, die drie maanden lang voor u gearbeid hebben, zonder immer de kleur van uw geld te zien: wanneer zult gij ons betalen? Ik kan mijne werklieden zonder geld niet betalen, en geld moet ik hebben!’ - Sir richard gaf hem te kennen, dat hij meer voldaan was over de uitvoering der aansprake, dan over derzelver onderwerp.
Auteursrechtvrij