Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1812

Analecta Medica Inauguralia de Scabie, quae etc. publico et solemni examini submittit J.H.G. Muys van de Moer, L.B. 1812. 4^o. 44 pag.

Deze Akademische verhandeling bevat eenige vraagstukken over het schurft, en is, zoo wel als de bijgevoegde stellingen, in allen opzigte lezenswaardig. Vooreerst beweert de Schrijver, met regt, dat niet alle huidziekten, welke onder dien naam bekend zijn, ware schurft zijn. Het ware schurft wordt door hem als een eigenaardig plaatselijk gebrek der huid aangemerkt, en de punten, waarin het van alle dergelijk uitslag verschilt, aangewezen. Voorts toont hij aan, dat het niet uit een bederf der sappen ontstaat, maar veelmeer uit eene eigenaardige, door onmiddellijke aanraking medegedeelde, smetstof; dat de insecten, welke men somtijds in de schurftpuistjes vindt, de oorzaak van dezelve niet zijn, en een bloot bijkomend toeval; dat dit kwaad, plaatselijk zijnde, door uitwendige middelen, of andere omstandigheden, niet wordt teruggedreven; dat er wel, door deszelfs langdurigheid, een bederf in de sappen ontstaan kan, maar dat dit alsdan geen inwendig schurft is, of door het zooge-

[p. 720]

naamd uitdrijven van het schurft kan hersteld worden; dat het schurft ook nimmer als ziektescheiding kan worden aangemerkt, en dat de eenige ware geneeswijze van het echte schurft plaatselijk is.

Onder de stellingen, welke bijzonder onze aandacht getrokken hebben, tellen wij de 2de, over de dikte van het Malpighiaansch vlies bij de walvischsoorten, welke de beroemde brugmans, niet zonder grond, afleidt van opeengepakte haren, die tusschen dat vlies en de opperhuid zitten, en aldaar dus hunne werking nog kunnen doen, zonder in het zwemmen te hinderen. Voorts de 12de, over het verschil der ziekten in verschillende tijden en bij verschillende volkeren; de 13de, over het gebruik van den Kina met of zonder Magnesia, in de tusschenpoozende koortsen, enz.

Wij wenschen den Schrijver, van wiens kunde en betoonde vlijt deze proeve een uitstekend bewijs is, eene ruime gelegenheid, om de verkregene kennis, ten nutte van zijn' medemensch, verder te toetsen, te vermeerderen en te beschaven.