Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1812

De Opwekking van Lazarus. Door Mr. Rhynvis Feith. Te Haarlem en Zwolle, bij F. Bohn en D. van Stegeren. 1811. In gr. 8vo. XVI en 52 Bladz. f 1-16-:

De Heer feith levert ons hier eene vrije vertaling, of liever navolging, van een Hoogduitsch stuk, waarin de Opwekking van lazarus dramatisch wordt behandeld. Het oorspronkelijke behaagde hem, in meer dan één opzigt. Hij beproefde, om hetzelve, voor zoo ver het hem behaagde, en met die veranderingen, welke hij goedvond, in den gewonen Treurspeltoon en in Alexandrijnsche verzen (het oorspronkelijke is in den hoogen Ode - toon en rijmeloos) over te brengen, alleen met oogmerk, om het aan eenige goede vrienden en vriendinnen tot vermaak en stichting voor te lezen. Dit laatste doel bereikte de Heer feith volkomen en ver boven zijne verwachting. Menigmalen heeft hij, onder de lezing van het stuk, tranen langs de wangen zien rollen, en de harten zijner toehoorderen van liefde en eerbied voor den gezegenden Heiland zien gloeijen; - en nu eerst kwam hij op het denkbeeld, om het door den druk gemeen te maken; niet, om er eenigen den minsten roem als Dichter mede in te leggen, maar enkel, om ook bij anderen, en algemeener, dan het in bijzondere kringen mogelijk is, dit eigen godsdienstig gevoel er door op te wekken.

Schoon wij, voor ons, van oordeel zijn, dat het onderwerp zelve uit zijnen aard voor eene dergelijke dramatische behandeling niet zeer geschikt is, en dat het schoone, eenvoudig - roerende en krachtige verhaal van joannes oneindig meer werking doet, dan eene dramatische uitbreiding; schoon wij onderscheidene, zeer gewigtige, bedenkingen zouden kunnen maken op veelvuldige uitdrukkingen en redeneringen, die hier jezus en de andere personen in den mond worden gelegd, welke met dien tijd geenszins strooken en de handelende personen zelve niet zouden verstaan heb-

[p. 279]

ben; schoon er op de poëzij zelve, op het harde en stootende van eenige regels, op het gedwongene van sommige uitdrukkingen, en op het weinig kernachtige en krachtige van het geheel, vrij wat zoude zijn aan te merken, - moeten wij toch erkennen, dat er ook eenige fraaije tooneelen in het stuk voorkomen, en dat wij gaarne gelooven, dat eenige vrienden en vooral vriendinnen van den Heer feith door de voorlezing van het geheel wezenlijk gesticht zijn. Het zal dus ook nog aan andere, op dezelfde wijze denkende en gevoelende, Lezers tot nuttige stichting kunnen verstrekken.

Uit aanmerking van de zeldzame verdiensten des Heeren feith, dien wij als mensch hoogachten, en als oorspronkelijk Dichter en mede - hervormer der Hollandsche poëzij onder de vernuften van den eersten rang eene plaats toekennen, onthouden wij ons, meer van dit stukje te zeggen. Mogt toch de Heer feith zich van het vertalen onthouden! De oorspronkelijke meesterwerken, die hij heeft geleverd, zijn van zoodanig eene blijvende waarde, dat zij, zoo lang de Hollandsche taal zal gekend en de echte kunst op prijs geschat worden, als juweelen van het eerste water zullen worden gezocht en bewonderd, wanneer deze Lazarus van den ongenoemden Duitscher reeds lang zal vergeten zijn, die ook, trouwens, geenerlei onderscheiding zal ten deele vallen, ten zij, misschien, dáárdoor, dat er de Heer feith (wat al te onbedacht, waarlijk!) zijnen naam aan geleend heeft.