Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1811

Het moederlooze kindje.

Hoe hartbrekend zijn de traantjes,

Die gij om uw moeder schreit,

'k Zie, helaas! uw kleine armpjes

Vrucht'loos naar haar uitgebreid.

[p. 384]

 

Zoekend dwaalt uw oog in 't ronde,

 

't Ziet in elk uw moeder aan.

 

Lieve Weesje! zoek niet langer,

 

Moederloos blijft gij daar staan.

 

 

 

Laat vrij uwe klagten hooren,

 

Roept: mijn' moeder is niet meer!

 

'k Zoek aan elk gevoelig harte,

 

Maar - vergeefs - die moeder weer!

 

 

 

Zij, die vaak de bangste nachten

 

Bij uw schomm'lend wiegje sleet,

 

En wier hart zoo angstig klopte,

 

Als haar kindje hinder leed,

 

 

 

Kan u thans geen arm meer bieden,

 

Waar gij slapend zacht in rust;

 

Heete traantjes op uw wangen

 

Werden door haar weggekust.

 

 

 

Lieve Weesje! wijd uw klagten,

 

Wijd uw traantjes aan haar asch,

 

Laat die zonder hinder vloeijen,

 

Daar zij uwe moeder was.

 

 

 

Vader mag u teêr beminnen,

 

Maar wat voelt zijn hart een pijn,

 

Bij zijn lasten, bij zijn zorgen,

 

Ook een' moeder nog te zijn.

 

 

 

Droog om zijnent wil uw wangen,

 

Lach hem gul en lieflijk toe,

 

't Afgetobde vaderharte

 

Is van zorg en kommer moe.

 

 

 

Wil zijn druk door vreugd verligten,

 

Hij bemint u immers teêr?

 

Moog'lijk vindt hij weêr een' gade,

 

Gij een goede moeder weer,

 

 

 

Die u, Kleine! liefd'rijk koestert,

 

En, als vader om u weent,

 

Gaarn, met een meêdoogend harte,

 

Aan zijn smart haar tranen leent.

 

 

 

A.P.C., geb. K.