Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1810

Berigt van dr. W.H. Brennecke, van Potsdam, aangaande het nuttig uitwendig gebruik der bladen van den Indischen vijgeboom.

De Cactus Opuntia linn., of de Indiaansche Vijgeboom, die uit dikke groene, takswijze uit elkanderen voortschietende bladen is zamengesteld, welke met fijne stekels, van eene verschillende lengte, bezet zijn, dient niet alleen tot voedsel voor de Conchenille-kevertjes, maar ook, uitwendig aangelegd, tot menigvuldig geneeskundig gebruik, in zoodanige gevallen, waarin men anderzins gewoon is, zich van Spaanschevliegen, Mostaard- en Peperwortelpappen enz. te bedienen, om een prikkel op de huid te

[p. 52]

maken, in staat tot het afleiden van ziektestoffen naar buiten, en dus tot het genezen van inwendige pijnen en andere ziekelijke omstandigheden.

Bij jichtige omstandigheden van allerlei aard werken deze Bladen bijna eigendommelijk. Dikwijls verzachten zij de smerten nog spoediger en zekerder dan de Spaanschevliegen, met dit aanmerkelijk voordeel, dat zij geene blaren verwekken, en niets dan eene roode vlek op de huid achterlaten; om nu niet eens te spreken van de Droppelpis, noch van het Bloedwateren, hetwelk dikwijls op het gebruik der Spaanschevliegen volgt; terwijl vele menschen ook geene zalven of pleisters kunnen verdragen. - Het gebruik dezer Bladen is zeer eenvoudig. Men neemt, namelijk, een of meer daarvan, legt dezelve in koud water, steekt de oogen, welke de stekels voortbrengen, voorzigtig uit, snijdt ze voorts in tweeën, naar hunne vlakten, en legt de ruwe zijden op de plaatsen, waarop zij moeten werken. Naarmate van de grootheid der plaatsen en van de hevigheid der pijnen, moet men meerder stukken nemen; kunnende twee doorgefneden groote bladen al een vrij groot deel bedekken. Opdat deze bladen niet zouden afvallen, worden zij met een windsel bevestigd. Doorgaans bespeurt men reeds na verloop van een uur de werking van dit middel, bestaande in een aanmerkelijk trekken, waardoor de huid heet en rood wordt, hetgeen de inwendige pijnen doet afnemen en eindelijk verdwijnen. Na verloop van 16 of 24 uren neemt men de bladen weg, die alsdan droog worden bevonden, daar zij voorheen zeer slijmig waren; ook is hunne binnenste oppervlakte, waarmede zij tegen het vel geplaatst waren, vol rood bloed, hetwelk zij uit de vaten, op eene niet ten volle verklaarbare wijze, hadden gezogen. - Bij Tandpijnen, die na verkoudheden ontstaan, legt men het doorgesneden blad tegen de wang; bij Hoofdpijnen, in den nek; bij rheumatische Oogontstekingen, aan den slaap van het hoofd; bij Oorpijnen, achter de ooren. Zelfs heeft men in het Heupwee en in de Podagra baat bij dit middel gevonden. Bij kneuzingen, door vallen, stooten enz. veroorzaakt, kan men deze bladen insgelijks, als verdeelende en pijnstillende middelen, gebruiken. - De Eksteroogen, of Likdorens, een zeer lastig, hoewel ligt gerekend ongemak, worden ook gemakkelijk door dit middel weggenomen. Men legt, te dien einde, bij herhaling, een stukje van zoodanig een

[p. 53]

blad op het ongemak, tot dat het volkomen verweekt is; wanneer men in staat geraakt, om hetzelve, zonder pijn te verwekken, met een mesje uit te nemen. - Insgelijks gebruikt men deze bladen, onder de gedaante eener pap, tegen pijnlijke gezwellen en zweren van een Venerischen aard. Bij verzworene Liesbuilen zijn deze pappen insgelijks van een groot nut, om de eeltachtige randen daarvan te verweeken, en dezelve tot genezing te brengen.

Gemakkelijk kan men dit middel bekomen; dewijl de meeste Liefhebbers der Kruidkunde deze Vijg, schoon een gewas der heete Gewesten, van wege hare zonderlinge gedaante, en de ligte wijze, om haar te vermenigvuldigen, aankweeken.