Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1810

Puntdichten van P.G. Witsen Geysbeek. IIde Boek. Te Amsterdam, bij P.G. en N. Geysbeek. In gr 8vo 64 Bl

Hetzelfde oordeel, dat wij over het eerste Stukje dezer Epigrammen geveld hebben, geldt ook ten aanzien van dit tweede. Er komen hier weder fraaije en geestige verzen voor, welke het niet aan het benoodigde zont ontbreekt; ook weder, gelijk in het vorige Stukje, die slechts middelmatig zijn. Over het geheel moet echter de Heer geysbeek den lof behouden, dat hij voor dit vak veel geschiktheid bezit. Onder de besten rangschikken wij, onder andere. No. 104, 113, 115, 119, 121, 125, 126, 156, enz. Onder de minste behooren, naar ons inzien, No. 105, 136, 146. enz. Enkelen missen het karakter van het Puntdicht. Daaronder rekenen wij het 109de en 132ste. Het 108ste treft, naar ons oordeel, geen doel. Immers kan iemand zoo edelmoedig zijn, van over eene zaak, die hij zeker weet, niet te willen wedden.

Wij zien het laatste Stukje met verlangen te gemoet. Tot eene proeve geven wij de volgende:

[p. 212]

Doctor Sox.

‘Gebruik maar trouw mijn pillen voort,’

Vermaande doctor Sox een' lijder: ‘'k geef mijn woord,

In vee rtien dagen zijt ge in een behouden haven.’ -
Hij had gelijk; want toen wierd juist de man begraven.

Oorlog om vrede.

't is om de vrede te bekomen,

Dat de oorlog wordt gevoerd, zegt dit staatkundig blad:

De krijg moet dus het bloed van duizenden doen stromen,

Om 't geen men voor den krijg bezat!

Frans.

Frans eet altoos bij zijn bekenden, en spreekt altoos van ie der kwaad,
Zodat zijn mond nooit dan ten kosten van andre lieden opengaat.

Het narcoticum.

A.

De kranke Baldus brengt zijn nachten slaaploos door.

B.

Maar heeft de doctor hem geen mankop voorgeschreven?

A.

Men heeft hem, zonder vrucht, reeds opium gegeven.

B.

Welnu, men leez' hem dan zijner eigen verzen voor.

Aan Pseudo.

Ik spreek goed van u, en gij

Spreekt bestendig kwaad van mij;

Doch, al handlen we onderscheiden,
Men gelooft ons geen van beiden.

Arnold.

Laatst zeide Arnold de rijmelaar,

Wiens mengeldichten bij A ***** zijn uitgegeven,
Dat hij nog nimmer iets in prosa had geschreven....

Die onbeschaamde logenaar!

[p. 213]

Gegronde beroeming.

‘Geen lijder,’ dus beroemt Purgon zich alle dagen,

‘Zal over mijn behandling klagen.’ -

Hij heeft gelijk: hij weet zeer goed

Dat ieder doode zwijgen moet.

Raadgeving aan iemant die eene lofrede houden moest op een' aanzienlijk' man zonder verdiensten.

Kunt gij niet van zijn deugden spreken,

Wijl hij die niet bezat,

Tel dan een reeks op van gebreken

Die hij niet had.