Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1809

[p. 639]

Waarneming, aangaande de nuttigheid van het phosphorzuur, in geweldige asthenische bloedvloeijingen uit de baarmoeder, en de daarop volgende zorgelijke onderdrukking der levenskrachten. Door Dr. Lutzelberger, Hofraad en Lijfarts te Hildburghausen.

Meermalen nam ik de uitmuntende gevolgen van het gebruik van het Phosphorzuur waar, in de vermelde vloeijingen. Thans zal ik alleen daarvan het volgend voorbeeld, als buitengewoon gewigtig, uit mijn Dagboek, mededeelen.

Vrouwe V.L., een klein zwakkelijk Vrouwtje, baarde voor de zesde keer, en ditmaal zeer ligt, doch wat te spoedig. De Nageboorte volgde ligt van zelve, en oogenblikkelijk na de geboorte des Kinds, schoon met veel verlies van bloed. Schijnbaar welvarende werd de Kraamvrouw naar bed gebragt; doch zij werd plotselijk, schoon ongevoelig, door eene zoo zware Bloedvloeijing overvallen, dat de aldaar aanwezige Vrouwen zulks eerst uit de steeds toenemende zwakheid, bleekheid en koude der Kraamvrouwe ontdekten.

Bij mijne aankomst vond ik den pols weggezonken, klein en ras, met eene wel verkleinde, doch geenszins genoegzaam zamengetrokkene Baarmoeder. Straks wendde ik alle de beste, meest gebruikelijke middelen tegen zoodanige gevallen aan, en was daarmede wel in staat, om de vloeijing in toom te houden, doch ik kon niet beletten, dat dezelve van tijd tot tijd wederkeerde. Ondertusschen bragt de Vrouw zes dagen op eene dragelijke wijze door, hare verschrikkelijke zwakte niet medegerekend. Doch toen bekwam zij, op eens, door een geweldigen schrik, eene nieuwe vloeijing, die alle de vorige overtrof, en die het gering overschot harer krachten zoodanig uitputte, dat thans haar dood onvermijdelijk scheen.

Thans werden wederom de gewone middelen, met verdubbelde krachten, aangewend; doch zij waren alle zonder eenige uitwerking. Van tijd tot tijd werden de krachten geringer, dewijl de Bloedvliet niet wilde op-

[p. 640]

houden. De Lijderes lag dus doodkoud, met een koud kleverig zweet bedekt, bijna zonder pols, met een hippocratisch aangezigt, zonder dat zij bijna iets kon hooren, of hare spraak verstaan kon worden. Zij scheen dus genoegzaam op sterven te liggen.

Intusschen kwam ik gelukkiglijk op het denkbeeld, om van het Phosphorzuur, als zijnde een der beste exciterende middelen, gebruik te maken, en schreef het voor, op de volgende wijze:

℞ Acidi phosphor. pur. Ʒj.
Aq. destillat. Ʒvj.
Syr. Cerasor. nigror. Ʒij.
M.

Van dit middel gaf ik alle vierden van een uur tien druppen, en bleef bij het bed der Lijderes, om te zien, wat er gebeurde. Na de derde gifte bespeurde ik, dat de over het geheele ligchaam uitgebreide koude iets begon af te nemen, terwijl het koud zweet insgelijks eenigzins opdroogde. Na verloop van het volgend kwartier gaf ik vijftien druppen, waardoor zich de pols meer en meer verhief en de natuurlijke warmte begon weder te keeren. De Bloedvliet hield op, en de Lijderesse werd door een zachten slaap bevangen, die langer dan een uur aanhield, waarna zij opgeruimd wakker werd en begon te drinken.

Nadat dus het onmiddellijk levensgevaar geheelenal was verdwenen, schreef ik haar het afkooksel van den Koortsbast voor, met Phosphorzuur verzeld, om dus zoo veel te zekerder tegen het wederkeeren van den Bloedvliet te waken, waardoor zij allengskens tot eene volkomene gezondheid herstelde.

Door dit gelukkig voorbeeld aangemoedigd, schreef ik naderhand het Phosphorzuur gewoonlijk voor, niet alleen in de asthenische Bloedvloeijingen uit de Baarmoeder, maar ook in die uit den Mond, den Neus, den regten Darm enz., steeds met de beste uitwerking.