Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1809

Berigt, aangaande de genezing eener groote geschiktheid tot de zwarte staar, (Amaurosis.) Door den Hofraad Henning, te Zerbst.

Een persoon, tusschen de 40 en 50 jaren, werd te Zerbst, wegens herhaalde misdaden, in het Tuchthuis geplaatst, en aan het wolspinnen gezet. Dezelve was zwart bruin, kort en gedrongen van gestalte, met zwarte glinsterende oogen, gewoon aan eene voedende levenswijze, nooit ziek geweest, en vooral nooit aan de oogen. Nadat hij drie maanden lang had vastgezeten, begon hij over verzwakking des gezigts te klagen, welke dagelijks toenam, zoodat hij eerlang naauwelijks meer alleen kon gaan. Daar de Lijder in zijn werk zeer naarstig was, dacht de Geneesheer in den beginne, dat de kwaal ontstond uit eene te groote inspanning des gezigts in de fijne wolspinnerij; waarom hij hem dien arbeid verbood, en de gewone ontlastende en afleidende, voor zulke gevallen passende, geneeswijze voorschreef: terwijl hij hem ook betervoedsel, dan de gewone Tuchthuiskost, bezorgde. Ondertusschen bragt zulks geenerlei verbetering in het gezigt te wege; wordende de kwaal daarentegen van dag tot dag erger. Thans streefden er steeds, zoo het scheen, een oneindig aantal roode en violette punten en lijnen voorbij zijne oogen, met vermeerdering van duisterheid en eene zigtbaar toenemende verwijdering des oogappels.

Terzelver tijd bespeurde de Lijder eene drukking midden op het hoofd, en eene prikkeling door de ledematen; terwijl eene voorheen bij hem plaats grijpende neiging tot uitwasemen geheel ophield. Deze verschijnsels bragten den Geneesheer op het denkbeeld, dat er een rheumatische prikkel aanwezig ware, en dat de kwaal veelal veroorzaakt wierd door gebrek aan genoegzaam ver-

[p. 367]

warmende dekens op zijn bed. Hierin werd derhalve verbetering bezorgd, en teffens alles aangewend, hetwelk in zoodanige gevallen passende is, onder andere ook het Extr. Aconiti, tot een half grein om de vier uren.

Niettegenstaande eene zoo wel ingerigte Geneeswijze, werd de kwaal van tot dag erger; zoodat het gezigt des Lijders steeds verwarder werd, en er hem, in de lucht, stukken, als geheele boombladen, schenen te vliegen. Hierop besloot de Geneesheer, om, na de aanwending van een sterk Purgeermiddel, zijne toevlugt tot de Belladonna te nemen, en hem 's morgens en 's avonds het volgend poeder toe te dienen:

℞ Pulv. herb. et radic. Belladon. gr. j.
Sacch. alb. gr. X.
M.

Dit Geneesmiddel verwekte bij den Lijder enkel eene geringe duizeligheid, zoodat men daarmede onafgebroken kon voortvaren. Dan, daar de pols aanmerkelijk voller werd, deed de Geneesheer den Lijder aderlaten, en liet hem veel Gerstewater drinken; terwijl hem, tot meerder afleiding, van tijd tot tijd Mosterdpappen tegen de voeten werden gelegd.

De uitwerking der Belladonna was in dezen zeer uitstekende. Want naauwelijks had de Lijder daarvan dertig greinen gebruikt, of hij kon de voorwerpen wederom op een afstand van dertig of veertig schreden onderscheiden. Ook was zijn gezigt binnen den tijd van eene maand volkomen wederom hersteld. Bij nacht zweette de Lijder ook wederom; doch het aanmerkelijkst was in dezen de aanhoudende sterke pislozing, welke hierdoor werd verwekt.

Na verloop van een jaar begon deze Gezigtsverduistering weder te keeren, zonder dat men daarvan eene kennelijke reden kon ontdekken. Thans keerde men, gelijk van zelve sprak, tot het gebruik der Belladonna, na het nemen van twee krachtige Purgatien, terug. Bij deze gelegenheid waren zestien greinen Belladonna voldoende; terwijl dezelve ook wederom, schoon niet zoo sterk als voorheen, door de piswegen werkte.