Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1806

De ongelukkige minnaar en minnaresse.
Eene waare Gebeurtenis.

Het lot van Gelieven heeft altoos deelneeming aangetroffen. Indien derzelver verknogtheid iets zeldzaams heeft in den oorsprong, iets vreemds in den voortgang, en iets droevigs in het einde, wordt de deelneeming naar evenredigheid sterker. Geen twijfel in 't minste valt 'er aan, of dit zal het geval weezen bij het leezen der volgende Geschiedenis.

John andrew gordier werd in 't vroegste gedeelte der Achttiende Eeuw te Jersey gebooren. Hij was een agtenswaardig, welbemiddeld Jongman, en van goede zeden.

Zints eenige jaaren was hij verliefd geweest op eene schoone en rijkbegaafde Jongejuffer op het Eiland Guernsey. Gelukkig was hij te boven geworsteld die zwaarigheden, welke altoos de Liefdedrift doen toeneemen en versterken; en de gelukkige Dag, op welken hij het voorwerp zijner Liefde voor het Echtaltaar zou leiden, was bepaald.

De onverduldigheid der Liesde, in zulk eene omstandigheid, heeft geene beschrijving noodig: uuren waren jaaren, en een geringe afstand eene wijdte van eenige mijlen. Het land der belofte doet zich eindelijk op aan zijn verlangend oog. Hij stapt op den oever, en, zonder te denken om eenige versrissing te neemen, of zijn knegt en reisgoed af te wagten, snelt hij alleen te voet na het huis zijner zielsvoogdesse, zo menigmaal door hem bezogt, maar nimmer met die aandrift, welke hem nu geheelenal bezielde.

Gordier's knegt, die, naa een weinig toevens, ziju' Heer gevolgd was, stondt, ten huize der Juffrouwe gekomen, grootlijks versteld op het verneemen dat zijn Heer daar nog niet was aangekomen. In angstige verwagting tot middennagt opgebleeven zijnde, waren de beduchtheden der aanstaande

[p. 681]

Bruid en van haare Familie van uur tot uur aangewakkerd. De dageraad brak niet aan, of men zondt allerwegen lieden uit, om hem, ware het mogelijk, te vinden.

Dagen van vrugtloos zoeken en nagten van kommer waren 'er verstreeken, wanneer het Lijk van den ongelukkigen gordier eindelijk ontdekt werd in een hol, te midden van de rotzen, met veele wonden doorstooken.

Geene omstandigheid deedt zich op, om grond van vermoeden tegen iemand op te vatten, of eenige gissing te waagen, wie de Pleeger van een zo gruwzaamen moord mogt weezen.

De droefheid der beide Familien, wegens dit ontzettend geval, dien geliefden Jongeling overgekomen toen de zon zijns geluks op het hoogste scheen geklommen, vermeerderde door de onzekerheid, waarin alles was omwonden.

De boezemsmert der Jongejuffrouwe was niet van dien aart, dat dezelve verligting kreeg door naar buiten in geklag uit te werken; zij stortte geen enkelen traan; doch de inwendige droefheid knaagde haar het hart, gelijk een worm het ooft; haare wangen verbleekten; zij kwijnde, in diepte gedagten gedompeld.

Haare schoonheid en haare deugden hadden haar van voorlang het voorwerp van veeler begeerte gemaakt. Eenige weinige jaaren verstreeken zijnde, lieten haar Vader en Moeder zich overhaalen, om den Heer galliard, een Koopman op het Eiland, vrijheid te geeven om haar ter Echtgenoote te vraagen, in hoope dat een tweede Minnaar allengskens haare treurig gevestigde aandagt zou aftrekken van het deerlijk lot, 't geen haar den eersten hadt doen derven.

In onderwerping aan de begeerte haarer Onderen, schoon met herhaalde en sterke verklaaringen dat zij nimmer den Heer galliard zou trouwen, zag zij hem van tijd tot tijd; dan de Ongelukkige vondt het steeds bezwaarlijk, een zekeren onwillig bij haar opkomenden askeer te verzetten, welken zij steeds voelde, wanneer hij haar bezogt.

Zo sterk was de Liefdedrift, of zo betoverend waren haare bekoorelijkheden, dat afwijzing alleen diende om dit verlangen te doen aangroeijen. Galliard volhardde in het asleggen zijner onwelkome bezoeken; en dikwijls poogde hij, schoon vrugtloos, zijne Beminde over te haalen om een geschenk van hem te ontvangen.

Haare vrienden hadden opgemerkt, dat de Heer galliard 'er sterk op aandrong, dat zij een Signet, allerkeurigst gewerkt en kostbaar gemaakt, van hem zou aanneemen; doch zij bleef het volstandig weigeren, 'er bijvoegende, met eene juistheid van begrip en eigenaartigheid van gedrag, juist niet altoos bij de Vrouwen bij zulke gelegenheden opgemerkt, dat het laag en geheel onvoeglijk was, eenig geschenk te ontvangen van een' Heer, wiens hand zij nooit kon aanneemen.

[p. 682]

Dan galliard hadt door ernst, aanhoudenheid, en door het verwekken van medelijden, (het gewoone middel, waarvan listigen zich meesterlijk weeten te bedienen,) de Moeder overgehaald om zijne wenschen te ondersteunen. Zij hadt in den nagt het gemelde sieraad aan de Horologieketting van haare Dogter gedaan, en verboodt haar, onder bedreiging van moederlijke ongunst, dit teeken van onbeantwoorde Liefde af te leggen.

De gezondheid van de bedroesde Schoone was zeer afgenomen door haar geduurig lijden; en de Moeder van haaren vermoorden Minnaar, die beiden altoos met hartlijken weedom beklaagd hadt, besloot over te steeken, om haar te bezoeken, en allen troost, haar mogelijk, mede te deelen, en, 't geen in zulk een geval het kragtigst van alles werkt, haare traanen met die der bedroefde te mengen.

Het zien van eene, die in zo naauwe betrekking stondt met haaren eersten en eenigen Minnaar, deedt duizend treurige denkbeelden in haaren geest opwellen. Zij haalde verscheide kleine voorvallen op, die Gelieven alleen belangrijk rekenen; deeze hoorde de Moeder des ongelukkig omgekomen Jongelings met alle deelneeming; de kleinste bijzonderheid was haar welkom.

Onder het houden deezer aandoenlijke gesprekken zeeg de Jongejuffrouw in flaauwte neder. Terwijl men haar opnam en na eene sofa bragt, vermeerderde de ontsteltenis van haare Ouderen grootlijks, daar zij waarnam, dat de oogen van Mejuffrouw gordier gevestigd waren op het glinsterend sieraad, aan de Horologleketting (dat haar welbekende Teeken van haars Zoons liefdegeschenk) hangende. Met een luiden gil, zwaare gebaarmaaking, en de ontzettendste houding, riep zij uit: Dit kogt mijn Zoon, als een Geschenk voor zijne Bruid, eer hij de laatste keer van Jersey ging!

Met een ontzettenden opslag van het oog, waarin schrik, verontwaardiging en vermoeden zich mengelden, herhaalde zij deeze zeldzaame bijzonderheid, zo veel de geheel onthutzende toestand haarer aandoeningen gehengde, bij het slagtoffer van droefenisse, bij eene korte vlaag van bekoming.

Op het oogenblik dat de schoone Lijdster vernam, dat het schitterend sieraad, door haar tot hiertoe met veragting aangezien, eenmaal de eigendom van gordier geweest was, scheen die kundschap haar hart met nieuwe wonden te doorbooren. - Zij deedt eene pooging om het aan haare lippen te drukken; haare oogen stonden verwilderd; zij schreeuwde in eene vlaag van vervoering uit: Ach! Schurk van een Moordenaar! en blies, dit gezegd hebbende, den adem uit, in de armen van eene oppaster.

Naa dusdanig eene ontdekking, is het zeker overtollig, de omstandigheden van deezen duslang bedekten Moord te ont-

[p. 683]

vouwen. Galliard, op de Jongejuffrouw verliefd, benijdde gordier het bezit dier Schoone, troonde hem bij het aankomen zijdlings af, beging den moord, en beroosde hem van het Liefdegeschenk, hoopende, dat hij, naa diens dood, bezitter zou worden van een veel grooter Juweel.

Van deeze misdaad beschuldigd, ontkende hij dezelve, doch met de blijkbaarste verwarring; en, terwijl de door hem beleedigde Familie om het Geregt zondt, bekragtigde hij de vermoedens door Zelfmoord, en door een godloozen Brief, in zijne kamer agtergelaaten.