Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1805

Gedagten van den heer De Lalande, over het zakken van het water op den aardkloot.

Zedert beweezen is, dat het Zeewater heeft gestaan boven de Bergen, die eene Fransche mijl (une lieue) hoog zijn, vraagt men, waar dat Water gebleeven is? De Heer patrin, een onzer grootste Aardkenners (Geologues), gaf onlangs, in het Journal de Physique, eene geleerde Verhandeling in het licht, waarin hij bewijst, dat het Zeewater allengskens door de Leilagen, die de schors des Aardrijks uitmaaken, is opgeslorpt. Ik twijfel hier wel niet aan: doch ik meen daar bij te kunnen voegen, dat de holligheden, welke zich onder die schors bevinden, zeer wel in staat zijn geweest, dien Waterklomp, waarmede men belemmerd is, te bergen. Zeer gemakkelijk kan men zich voor-

[p. 418]

stellen, eene mijl van holligheden, op de 1432, welke begreepen zijn tusschen de oppervlakte en het middenpunt van den Aardkloot. Hier komt bij, dat de Klei, die meerendeels de buitenste Aardlaag uitmaakt, maar tweemaal zwaarder is dan het Water: terwijl de vaste Aardbol, in het geheel genomen, vijfmaalen zo zwaar is. Hetgeen bewijst, dat 'er, nabij aan de oppervlakte des Aardkloots, meerder ligte, en naar het middenpunt des Aardrijks toe, meerder zwaare stoffen moeten liggen. Dus hebben wij grond van te gelooven, dat 'er zich Water in de binnendeelen des Aardkloots bevindt, hoewel niet van groote diepte. - Ziedaar mijne gedagten, aangaande de zakking van het Water, 't geen onze Bergen bedekt heeft.