Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1805

Eenvoudig middel om den weezenlijken van den schijndood te onderscheiden.

Het lot van eene menigte zieken, welke men reeds gekist hadt, omdat zij voor dood geschouwd wierden; het lot van zoo veele anderen, welke men leevende hadt begraaven, was zoo schrikwekkende voor veele lieden, dat zij bij uitersten wille bevolen hebben, eer zij ten grave gedraagen wierden, hunne voetzoolen te doorsnijden en te blakeren. Zommigen gingen nog verder: te Toulouse hebben wij iemant gekend, nu nog niet lang geleeden, die verboodt, vroeger dan vier dagen naa zijn overlijden hem te begraaven, en een legaat besprak aan zulk eenen, die hem, vóór zijne begraafenis, het hoofd afsloeg.

Veel ontrustends hebben de geleerden, en lieden van de kunst, over een onderwerp, zoo belangrijk voor het menschdom, gezegd; hun bijkans eenpaarig gevoelen kwam hier op neder, dat het eenig onlochenbaar teeken van den dood de verrotting is.

Naar mijnen dunk zijn 'er, veelligt, twee andere kenmerken, eenvoudiger en naar ieders vatbaarheid berekend, en die spoediger werken. Het is 1. die geelagtige kleur, welke de palm of het binnenste gedeelte der handen, en de voetzoolen, bij uitsluiting, aanneemen, en die van de bleekheid van alle de andere lichaamsdeelen zoo zeer onderscheiden is. 2. Wanneer de handen geopend en de vingers tegen elkander worden geslooten, hebben dezelve eene gekleurde halfdoorschijnendheid, indien men ze tegen het licht houde; het zelfde heeft plaats omtrent alle andere dunne lichaamsdeelen. Dee-

[p. 417]

ze halfdoorschijnendheid heeft geene plaats meer, wanneer, naa het overlijden, het bloed, niet meer omloopende, koud en stijf is geworden.

Veele kranke en zukkelende lieden heb ik gekend, wier lichaam, aangezigt en handen bleek waren; doch nooit heb ik iemant gezien, wiens handpalm de bovengemelde kleur hadt.

Ik heb Lijken gezien, wier vleesch bijkans zoo kleurig als in den gezonden staat was; het aangezigt, de handen en de voeten waren bleek en blaauw; doch de voetzoolen en handpalmen hadden altijd, bij uitsluiting, de bovengenoemde kleur.

Aan de vrienden van het menschdom, aan de Genees- en Heelmeesters, aan de opzieners van Gasthuizen met naame, zij het bevolen, te onderzoeken, en getuigenis te geeven, of, in zekere ziekten, in welke leevende persoonen voor dood wierden gehouden, de beide verschijnzels, door mij aangeweezen, zich vereenigd vonden naa verloop van vierëntwintig uuren naa het onderstelde overlijden.

Indien uit eene reeks van waarneemingen bleek, dat zij niet dan aan Lijken gevonden worden, zou de Wet kunnen gebieden, dat de zulken alleen, die ze niet vertoonen, niet mogen begraaven worden, voordat de verrotting zich openbaare.