Anekdote van den vermaarden Larive.
Larive, een vermaard Fransch Tooneelspeeler, en die slegts onlangs dat bedrijf heeft verlaaten, vermeldt de volgende ontmoeting, die hij met eenen Notaris hadt. Toen ik nog jong was (dus verhaalt larive) en eenig geld door zuinigheid gespaard had, ging ik bij een rijken Notaris, en wien, om zijne lichaamsgestalte, het hart vrij hoog lag! Ik verscheen in zijne tegenwoordigheid met die zedige beschaafdheid, welke ik mij tot eene gewoonte had gemaakt. De man verzogt mij te gaan zitten, op eene wijze, die mij stootte. ‘Neem uwe plaats, Jongman,’ zeide hij zeer koel. Ik gaf hem mijn voorneemen te kennen, om eenig geld op lijfrenten te zetten. ‘Gij doet wel, mijn lieve vriend,’ hernam hij; ‘gelukkig hebt gij geene kinderen.’ - ‘Zeg liever, ongelukkig, Mijnheer,’ voerde ik hem te gemoet. ‘Op mijne eere,’ antwoordde hij, ‘mij dunkt dat het een geluk voor u is, dat gij geene kinderen hebt: want wat zoudt gij, in uwe omstandigheden, 'er mede uitvoeren?’ Verontwaardigd op deeze woorden, zag ik hem stijf aan, en antwoordde: ‘Mijnheer, ik zou 'er Notarissen van maaken.’ De man, die mij tot nog toe zoo vrij hadt behandeld, stelde zich nu zoo zot aan, dat hij niet wist, wat hij mij zou antwoorden, en was van nu af aan zoo beschaafd omtrent mij, als hij voorheen het tegendeel geweest was.
Auteursrechtvrij