Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1805

Tweede en laatste Vervolg op de Reis naar Brunswijk, door den Vrijheer van Knigge, behelzende: Eene Reis van den Bailluw Wauman, Houtvester Doornbosch en Dominé Schottenius, van Biesterberg naar ***, ter bijwooning eener Doopplegtigheid, enz. Uit het Hoogduitsch. Alom te bekomen. In gr. 8vo. 236 bl.

Vonden wij den braven zwaarlijvigen Houtvester, in het vorige Deel van dit Werk, in het blote hembd, met halve

[p. 563]

laarsen en hartslederen broek, in dit Deel vinden wij denzelfden man al mede meer dan eens in eene of andere belachlijke ongelegenheid. Zo horen wij hem onder anderen hier eens op zekeren nacht: ‘help! help! help! wat weergae is dit? help! help! help! ik bid u!’ angstig roepen; en toen het gezelschap hem te hulp toeschoot, ging onderweg de kaars nog uit; dan eindlijk vond men den waardigen man, zeer onzacht uit zijnen eersten slaap gewekt door den groten bok van den Kastelein, die zich op den zolder bij den voorraad van haver vrij wat te goed had gedaan, op de kamer van den Houtvester verdwaald was, en dien de man voor den levenden duivel hield.

Daar, gelijk wij te voren reeds zeiden, een geregeld verslag der geschiedenis ons niet mooglijk is, willen wij het volgende voorval bij het afscheid uit die zelfde herberg tot een proefje afschrijven:

‘Kastelein! geef de rekening!’ riep de Bailluw wauman in het opgaan van den trap, en terstond trad de Kastelein in zijn bruin-katoenen vest, met de groene fluweelen muts met kleine zilveren knoopies onder den arm, de kamer in, en gaf, met eene diepe buiging, de rekening over. Reeds bij den eersten post gluurde de Bailluw wauman, half verwonderd en half gemelijk, over het blad heen.

Waum. ‘Wat weêrgaê, Kastelein! is dit? Houd gij mij voor een' gek, of zijt gij 'er zelfs een?’

Kastel. ‘Alles is volkomen accoord, zeer geëerde Heer Bailluw!’

Waum. ‘Wat drommel heeft uw stinkende bok op mijne rekening te doen? Hebben wij hem opgevreten?’

Kastel. ‘Wel, ik bid u, Mijnheer! Neen! Zulke voornaame Heeren vreeten immers, salva venia! niet als het lieve vee. Zij eeten. Neen! neen! ik weet zeer wel, hoe veel respect ik aan zodanige Heeren verschuldigd ben. Gij kunt mij op mijn woord van eer gelooven, dat ik drie jaaren in Hamburg ben geweest. Dat is eerst een stad, Mijnheer de Bailluw! ô! Wanneer men van Haarburg af, de Elve -’

Previll. - (die over den schouder van den Bailluw in de rekening had gezien) ‘Doe geen moeite, mijn vriend, om ons uwe vaart over de Elve te vertellen, zeg maar kort en zaaklijk, hoe komt gij 'er toe, om op de rekening te plaatsen: voor mijnen grooten Hans twintig Guldens!’

Kastel. Dat was hij wel waardig, mijn lieve Mijnheer! en ik wil wel een schurk weezen, zo ik hem voor dien prijs aan mijnen eigen Broeder zou hebben willen verkoopen. Zulk een bok is 'er in het heilige Roomsche Rijk niet. Ik had immers voor het vel alleen gemakkelijk twaalf Guldens kunnen krijgen, en aan nieren- en pens-vet’ -

Doornb. ‘Wat drommel raakt ons uw bokkevel met al uw nieren- en pens-vet. Ik mag gaarne lijden dat gij met uwen

[p. 564]

stinkenden bok, die mij dezen nagt zo veel spektakel gemaakt heeft, naar den bloksberg rijdt.’

Kastel. ‘ô! Hoe gaarne zou ik dat doen! Maar daar zit juist de knoop, dat het beest gestorven is.’

Doornb. ‘En wat raakt ons uw gecrepeerde bok?’

Kastel. ‘Ja, maar waar zou hij anders van gestorven zijn, dan van de alteratie, die hij dezen nagt op uwe kamer gehad en dat hij door het gevecht met u de rest gekreegen heeft. Gisteren was hij nog zo gezond als een hert, en dezen morgen vind ik hem in de stal dood liggen. Dus is 't immers niet meer dan billijk, dat gij mij denzelven ook betaalt.’

Waum. ‘Gekheid! Wij hebben den bok niet vermoord, en zullen hem ook niet betalen.’

Kastel. ‘Wel nu, dat is des te beter!’

Waum. ‘Hoe wat des te beter?’

Kastel. ‘Dan krijg ik 'er een paard voor.’

Waum. ‘Een paard? Een paard? Wat wil dat zeggen? Een paard?’

Kastel. ‘Hier is, met uw welneemen, een klein briefjen.’

De Bailluw wauman rukte den Kastelein het papiertje uit de hand en las:

‘Alzo en nademaal de Kastelein goudschaar alhier aangetoond, en des noods beweezen heeft, dat zijn zwarte Geitenbok, de groote Hans genaamd, dezen morgen in de stal dood gevonden is, en men geen andere oorzaak van dit subiet sterfgeval uitdenken kan, dan dat genoemde bok, in een gevecht, eenige uuren te vooren met de thans aldaar logeerende Reizigers gehad hebbende, quasi lethaliter moest ontsteld geweest zijn: zo zijn evengemelde Reizigers, volgends Rechten, ook verplicht om den Kastelein goudschaar voor dezen bok schadeloos te houden; wordende tevens het verzoek van meergemelden Kastelein geäccordeerd, dat, bijaldien de Reizigers de betaling weigeren zouden, op een van hunne paarden arrest worde verleend, en hem vrij staat, om hetzelve, in plaats van den bok, aan zich te eigenen, gelijk aan dit Arrest salvâ ceteroquin caussâ mits dezen wordt afgegeeven. Datum enz.

L.S. j.j. grijp. - Bailluw.’

Hoe zeer men bij de lezing van dit Boek van tijd tot tijd recht hartlijk lachen zal, zo herinnert zich de Lezer van het eerste Deel toch wel, dat dit van hetzelve niet het éénige uitwerkzel was, en in dit laatste Deel ontmoeten wij ook nu en dan nog al iets, hetwelk in het gevoelige hart voorzeker eenen indruk ten goede kan nalaten; weshalven wij ook geheel het Werkje kunnen aanprijzen.