Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1805

Brief van L.H. Schumer, Vroedmeester en Stads-Breukmeester, te Amsterdam; wegens de beschuldiging, door de(n) Stads-Vroedmeester Schreuder tegen hem ingebragt, enz. Te Amsterdam, by L. van Es, 1805. In gr. 8vo. 24 bl.

Naardien wy onlangs onzen Leezeren omtrent de Stukjes van de Heeren schreuder en schusler een uitvoerig bericht medegedeeld hebben, kunnen wy ons niet onthouden, om ook van dit Stukje, hetwelk eigenlyk ingericht is als een antwoord op twee brieven, den Heere schumer wegens dit voorval door een' Vriend toegezonden, eenig verslag te doen. Wy hebben hetzelve met genoegen geleezen; en het is op zulk een' bescheiden toon gesteld, dat het den Schryver eere aandoet. Het hoofdoogmerk schynt te zyn, om het Publiek aan te toonen, dat hy, schumer, op geenerlei wyze iets hebbe bygedraagen, om den Vroedmeester schreuder eenigzins verdacht te maaken; en dit komt ons voor, op eene voldoende wyze beweezen te zyn. By deze gelegenheid geeft de Schryver ook een relaas van hetgeen hy by de overleedene Huisvrouw van schusler aangetroffen, en hoedanig hy haar behandeld heeft; welk a posteriore een nader bewys oplevert, dat de Verlossing per se geenzins de oorzaak geweest is van de volgende ongemakken. Des Heeren schumer's behandeling was, volgens deze opgave, allezins kunstmaatig. Zommigen zouden, wel is waar, eenigzins huiverig geweest zyn, om dergelyk fungeus gezwel, 't welk zich, volgens de beschryving van schumer zelven, zoo papagtig opdeed, af te binden; dan mogelyk heeft zyne gelukkige ondervinding in een soortgelyk geval, by de genoemde Vrouw van van veen, hem hiertoe aangespoord. Alleropmerkenswaardigst kwam ons intusschen voor, in deze beschryving te leezen, dat de voorste lip van den mond der Baarmoe-

[p. 118]

der alleen ziekelyk aangedaan was, zonder dat 'er aan het agterste gedeelte daarvan iets onnatuurlyks te vinden was, en dat in het Verslag van den Heer schreuder (bladz. 6) juist het tegengestelde gezegd wordt: het voorste gedeelte van de Baarmoeder was (volgens de opgave aldaar) alleen eenigzins verlengd, maar voor het overige zeer gaaf; terwyl het agterste gedeelte zich niet geheel natuurlyk, maar als door verharding ongesteld, voordeed. Men zoude toch met recht veronderstellen, dat twee kundige en ervaren Vroedmeesters onderscheid zullen weeten te maaken tusschen een gebrek van het voorste en agterste gedeelte der Baarmoeder! - Eindelyk verklaart de Heer schumer ook, dat hy het gebrek nimmer Polypus genoemd, en dat hy ook geen tang ter afnyping, of eenige blaas-machine, aangewend heeft, zoo als hem door schreuder ten onrechte te laste gelegd is; hetwelk door de Verklaaringen van de Heeren rensing en buddingh (Bylage I en IV) nader bevestigd wordt; omtrent welke verklaaring van den Heer rensing wy niet onaangemerkt kunnen voorbygaan, dat dezelve ons, by vergelyking van hetgeen men van zyn Ed. in het Verslag van schreuder aantreft, eenigzins vreemd toegescheenen heeft. In gemeld Verslag, bladz. 10, leest men: ‘Weinige dagen daarna den Heer rensing weder ontmoetende, verhaalde zyn Ed. my, dat de Heer schumer bevonden had, dat het gebrek op nieuw was aangegroeid, en hy het met een tang wilde afnypen, gelyk dezelve zulks ook in zyn Ed. tegenwoordigheid ondernam, doch niet dan kleine gedeelten daarvan had afgehaald,’ enz Vervolgens staat bl. 15, Bylage letter A: ‘De Ondergetekende (c. rensing), des verzocht zynde, verklaart hiermede, dat al het bovengeschreevene, zo verre zulks myn persoon en de behandeling der lyderesse, in myne presentie voorgevallen, aangaat,’ [hier onder, voegen wy 'er by, behoort immers ook het zoo even gemeld verhaal op bladz. 10?] ‘met de waarheid allezins overeenkomstig is.’ - Hoedanig nu deze beide Verklaaringen met elkander zyn overeen te brengen, willen wy gaarne aan het oordeel onzer Leezeren overlaaten.

Voor het overige strekt dit welgestelde Stukje, 't welk wy wenschen dat het laatste omtrent dit onderwerp moge weezen, tot een nader bewys, hoedanig dergelvke on-

[p. 119]

aangenaame twistgedingen gebooren worden; daar het den opmerkzaamen Leezer, zoo wel van dit als van de voorgaande Stukjes, niet zal ontglippen, dat alleen eene onbedachte en bedilzuchtige praatagtigheid van eenen onkundigen de oorsprong geweest is van dit misverstand; en wy vereenigen ons dus met den verstandigen raad van den Schryver des Briefs van een' Vriend aan een' Vriend, over de gronden der wederzydsche beschuldiging der Heeren schusler en schreuder, dat beide Kunstgenooten hierdoor bevredigd moeten blyven.