Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1804

Verhaal van de huwelyksplegtigheden op het eiland Malta.

(Uit charles wilkinson's Epitome of the History of Malta and Gozo, ten deezen Jaare uitgegeeven.)

De Vaders sluiten op Malta de Huwelyken hunner Kinderen, zonder dier genegenheden te raadpleegen, en gaan daarin naar willekeur en belang te werk. Wanneer het Huwelyk vast en het Huwelyksgoed bepaald is, zendt de aanstaande Bruidegom aan zyne toekomende Bruid een geschenk van Visch, overdekt met bloemen en linten, en een gouden Ring in den bek van den bestgekeurden visch. - De dag der zamenkomst wordt bepaald, en deeze geschiedt in tegenwoordigheid van Ouderen en Vrienden, die op verfrissingen onthaald worden. Eenige oogenblikken vóór de zamenkomst der aanstaande Egtelingen zonderen zich de beide Moeders af, om een mengzel te vervaardigen van Anys, geurige Planten, Zout en Honig, waarmede zy de lippen der Bruid bestryken, opdat haare woorden aangenaam, wys en voorzigtig mogen weezen. Alsdan wordt zy tot haaren Bruidegom gebragt, die haar een Ring aanbiedt, waarop twee zamengevouwe handen, ten teken van getrouwheid, afgebeeld staan; alsmede armbanden, een halssnoer, en linten.

Op den trouwdag zetten de agtbaarste van 's Bruidegoms Vrienden op 't hoofd der Bruid een zeer fynen witten sluier: zy draagt op dien dag een fluweelen kleed; andere Bloedverwanten maaken gaatjes in dat kleed, om 'er kleine gouden schelpjes in te hangen.

Dus gekleed en opgecierd, gaat zy na de Kerk. Zan-

[p. 612]

gers en Speellieden heffen liederen aan, tot lof van het jeugdig paar. De Speellieden worden voorgegaan door drie mannen; een deezer draagt op het hoofd eene mande vol versche kaas-koekjes; op de grootste zyn twee kleine vygen geplaatst: hy heeft daarenboven een sjerp om, aan welken een rond gebak, Collora geheeten, hangt. De tweede draagt eene mande vol suikergebak, uit welke een der Bloedverwanten aan de kennissen, die hem tegenkomen, mededeelt; in 't midden is een doek, pyramidswyze gevouwen, vercierd met de beeldtenis van maria, het kind en st. jozeph. De derde draagt een brandend wierookvat. Hierop volgt het Paar Egtelingen, onder een verhemelzel van rood damast, met afhangende plooijen, gedraagen door vier van de voornaamste persoonen; en de Ouders sluiten den trein op.

Het luiden der klokken kundigt de komst aan van het Paar en de voltrekking der Egtverbintenis. De Priester ontvangt eene mande, waarin een gebak, een zakdoek, en twee vlessen wyn: naa de inzegening des Huwelyks gaan zy uit de Kerk, in dezelfde orde als zy daar heen toogen. De geheele plegtigheid duurt doorgaans vier uuren. Eene dienstboode, aan een der vensters van het huis geplaatst, werpt, by het wederkeeren, eenige handen vol graan en klein geld op het hoofd der nieuwgetrouwden.

Het vooroordeel der Malteseren, op dien tyd, was, dat, indien de nieuwgetrouwde Vrouw den voet eerst zette op den deurdrempel, zy haar Man zou overheerschen: wy mogen wel veronderstellen, dat 'er zeer weinigen zo beleefd waren, dat zy hunne Egtgenooten dien eersten stap lieten doen! - Op de Bruiloft eet de Vrouw in een afzonderlyk vertrek, of in oen hoek van de feestzaal, met kleederen overdekt: naa den maaltyd komt zy te voorschyn; zy zet zich naast haar Man, en drinkt met hem uit hetzelfde glas. Onder het eeten wordt 'er gedanst; elk dansser werpt den speellieden een stuk gelds toe, en ieder gast brengt een vogel mede. Tot den aanvang der tegenwoordige Eeuwe, werden de Huwelyks-Bals gegeeven op de Spaansche wyze, en zy dansten met Castagnetten, of kleine Klaphoutjes, waarop men speelde. De jonggetrouwde Vrouw slyt de eerste agt dagen in haars Vaders huis; vervolgens wordt zy met veel staatzy door haar Man ontvangen; de Ouders geeven een dansparty en een avondmaaltyd.

De Maltesers trouwen nooit in de May-maand. Zy hebben zo weinig goed uitzigt op eenig werk, 't geen zy in het verloop van die maand onderneemen, dat zy zelfs geen nieuw kleed, geduurende dezelve, zullen laaten maaken. Deeze bygeloovigheid roept voor onzen geest op, de verdeeling, welke de Romeinen oudtyds maakten, tusschen gelukkige en ongelukkige dagen.

Wy vinden in de oude zeden der Malteseren een groot deel

[p. 613]

der gewoonten van verschillende Volken der Oudheid; het is noodig, dezelve op te haalen, om eenige opheldering by te zetten aan de Huwelyksplegtigheden, hier boven vermeld, die, door een mengzel van Heidensche en Christen gebruiken, eene zo groote maate van zonderlingheid bekomen hebben. - De Visschen werden by de Syriers als Huisgoden aangemerkt: deeze Godheden, door den Huwelyks-ring aan de jongverloofden aan te bieden, scheenen zy, onder dit teken, den huize tot bescherming, in te roepen. - De Grieken wenschten, by het in 't huis treeden der Vrouwe, dat haare woorden haaren Egtgenoot welgevallig mogten weezen, en zonden, te dier oorzaake, hunne gebeden op tot den God der Welspreekenheid. - Wanneer de Romeinen den Bruidegom en de Bruid na 't Altaar van hymen geleidden, offerden zy bloemkranssen en bloemruikers, ten zinnebeeld van de pligten en de geneugten des Hywelyksleevens. - De Hebreeuwen wenschten, dat de zedigheid der Vrouwe haar altoos mogt onderscheiden, en bedekten het hoofd met een sluier. Haar Bruidegom was verpligt, haar twee Ringen te geeven, de een van Goud, de ander van Yzer; welke gewoonte tot ons is afgedaald in de Ringen, die zich openen en sluiten, en waar op Naamen of Spreuken geschreeven zyn. - De Grieken vergezelden de Bruid na den Tempel, onder de leevendigste betooningen van vreugde; zy ging derwaards, omringd door danssende en zingende persoonen; zy hielden boven het hoofd des Bruidegoms en der Bruid een krans van bloemen; de beste vrugten van het jaargetyde werden nedergelegd aan de voeten van de Standbeelden der Goden, en gebakken koekjes aan de Huisgoden geheiligd; koorn, nooten en amandelen strooide men in 't rond, ten teken van voorspoed en overvloed.