Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1804

Padden, leevende zonder voedzel te gebruiken.

Bezwaarlyk wilden ten allen tyde de Wysgeeren gelooven, dat men leevende Padden in een blok Marmer heeft gevonden; en evenwel verhaalen de Natuurkundigen daar van verscheiden voorbeelden, met byzonderheden, die aan de waarheid der zaake naauwlyks toelaaten te twyfelen. Een buitenlandsch Tydschrift meldt daar van een voorbeeld, 't welk nader onderzoek verdient. Men herinnert zich, dat de Geneesheer herissant, eenige jaaren geleden, aan de Fransche Akademie der Weetenschappen eene Memorie voorlas, waarin hy beweerde, dat Padden leeven kunnen, in pleister beslooten, zonder voedzel, en zonder gemeenschap met de buitenlucht. Hy zegt, dat hy, drie Padden opgeslooten hebbende in beslagen pleister, en een venster daar in laatende, door een glas met pleister verzegeld geslooten, deeze arme gevangenen dikmaals bezogt. Zy scheenen hem van alle hunne uitwendige vermogens beroofd. Naa verloop van eenige maanden hunne gevangenis openbreekende, vondt hy twee in 't leeven, en de derde dood. Willende weeten, of zy naa zoo lang vasten geenen honger hadden, legde hy haar Insekten en vrugten voor; doch zy gaven 'er geene acht op. Met reden bewondert de Heer herissant de bedoelingen der Natuure, aan de Padden een zoo zonderling lichaamsgestel geevende.

Te Hellonges, in het landschap Thullen, in het De-

[p. 447]

partement Jemmappes, heeft men een leevende Pad midden in eene ader Steenkoolaarde gevonden, tusschen twee rotslaagen, zeshonderdtwintig voeten diep in den grond. Dit dier was bykans anderhalf voet dik. Het stierf in 't oogenblik als het gemeenschap met de lucht kreeg.

Is deeze Pad in de Steenkool van zelf voortgekomen? of wierdt zy by het ontstaan dier brandstoffe daar in opgeslooten? Volgens de laatste onderstelling zou zich haar leeftyd in de onmeetelykheid des tyds verliezen.

Wat aangaat het aanweezen deezer dieren, zonder voedzel te gebruiken, hun toeneemende wasdom verbiedt zulks te gelooven. Het is bekend, van welk eene ontzettende grootte de Pad was, in een blok Marmer gevonden, die in het Museum te Florence wordt bewaard. Maar deeze dieren leeven, in hunne gevangenis van marmer en steenkool, in 't midden van zelfstandigheden, zeer geschikt om hen te voeden; koolstoffe, hydrogene en oxigene.

In het lydelyk leeven, welk zy aldaar leiden, en door eene pooging der natuure, waar van men dagelyks voorbeelden voor oogen heeft, kunnen zy zoo wel door de huid als door den mond gevoed worden.