Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1804

Leerrede ter Voorbereidinge voor 's Heeren Heilig Avondmaal, en ter gelegenheid van de Bedieninge des Heiligen Doops, aan twee Persoonen van de Hottentotsche Natie, uitgesproken in de Groote Kerk in 's Hage, den 8sten van Wynmaand 1803. Door W.L Krieger, Predikant aldaar. Gedrukt, ten voordeele van de Nederduitsche Gereformeerde Diaconie in 's Hage, by J. Thierry en C. Mensing, 1803. In gr. 8vo. 40 bl.

Gelyk meermaalen het geval is, zou ook, zonder de byzondere aanleiding, deeze Leerrede wel nooit het licht gezien hebben. Stigtelyk zekerlyk is het Opstel, doch bevat niets ongemeens in zich zelf,

[p. 4]

om eene dus onderscheidende behandeling te genieten. Dit, egter, zy niet gezegd tot oneere van den Eerw. krieger, wiens talent, om op eene meer dan gemeene wyze te leeren en te stigten, genoeg bekend, en ook door ons met verdienden lof meer dan eens vermeld is. de text (Psalm LXXXVI:8, 9 en 10.) wordt zaaklyk uitgebreid, vervolgens dienstbaar gemaakt ter aanwyzing van de beseffens, (zoo als zyn Eerw. zich uitdrukt) welke in ons moeten verwekt worden, en eindelyk ter toepassinge aangewend; wordende gevolgd van de toediening van den Doop aan twee lieden, aangaande welke, voor zoo veel wy uit de berigten, in de Leerrede verspreid, kunnen opmaaken, het volgende kan vermeld worden: claas van rooy, oud 33 jaaren, van Hottentotsche Ouderen, en sara fortuyn, oud 35 jaaren, van een Boeganeeschen Slaaf en eene Hottentotsche Moeder, in Afrika, in het Koude Bokkenveld, geboren, naa alvoorens door den Eerw. j.j. kicherer, lid van het Zendelings - Genootschap aan de Kaap, tot de kennis van het Christendom te zyn gebragt, waren, onder diens geleide, van de Kaap de Goede Hoop herwaarts gekomen; tot welk oogmerk, vinden wy niet vermeld. Sara, van haaren eersten Man verlaaten, dewyl hy haar ongetrouw was geworden en het met eene andere Vrouw hieldt, leefde sedert met claas als zyne Vrouw, doch was, kort voor dat zy gedoopt wierden, met hem in ondertrouw opgenomen; met welke echtverbintenis de Eerw. krieger haar geluk wenscht, met vermaaning tevens, ‘om veel voor haare kinderen te bidden, die zy, in 't verre gelegen land, achterliet,’ gelyk ook voor haarre nabestaanden, die jesus nog niet kennen. Voorts geeft de Eerw krieger goed getuigenis aan het onberispelyk gedrag deezer lieden, geduurende hun verblyf hier te lande, gelyk ook aan hunne afgelegde Geloossbelydenisse, welke hy zeer voldoende en alleruitneemendst noemt. Eindelyk blykt het nog uit de Leerrede, dat zoo wel deeze lieden, als derzelver onderwyzer Do. kicherer, eerlang de wederreize na de Kaap de Goede Hoop zullen aanneemen. Wat toch, zullen de opmerkzaame Leezers van deeze Leerrede vraagen, wat toch mag deeze lieden hebben bewoogen, om zich heel van Afrika's zuidlyksten uithoek na Europa, na den Haag te begeeven, om zich aldaar den Doop te doen toedienen?

[p. 5]

Waarom die plegtigheid, door den Zendeling kicherer, niet op de plaats zelve verrigt? Immers zou hun voorbeeld anderen ter naavolginge hebben kunnen aanspooren. In één woord, de opregtheid deezer bekeerlingen ondersteld zynde, die wy gaarne erkennen, koomt ons hun geval duister voor. Ter verspreidinge van het noodig licht, zal men by den Eerw. stuart, in het geval van den bekeerden Jood elix, meer voldoening vinden.