De boer en het horologie.
Lord brooke ('t was in den jaare 1630) op zekeren dag door het Land rydende, vondt zich, door den drang der natuure, genoodzaakt, van 't paard te stygen, leggende zyn Horologie naast zich neder in het gras. Het was een stuk van groote waarde, zynde de kas met diamanten omzet. Zyn werk verrigt hebbende, dagt hy niet aan zyn Horologie, tot dat hy zyne reisgenooten hebbende ingehaald, een van hun hem vraagde, hoe laat het ware? Dit deedt hem na zyn Horologie tasten, 't welk hy zich straks herinnerde te hebben verlooren. Allen keerden met hem terug; en ter plaatze, alwaar hy het hadt vergeeten, eenen Boer ontmoetende, vraagden zy hem, of hy een Horologie hadt gevonden? - ‘Wat is dat voor een ding?’ zeide hy, hebbende nooit te vooren een Horologie gezien. Zy zeiden hem, dat het een ding was, 't welk tikte en sloeg. ‘Is het dat! (zeide hy) ik zal het u laaten zien - ik heb het braaf afgerost, en het zyn tikken afgeleerd, met myn stok. Gy moogt 'er nu wel digt by koomen, het zal u geen kwaad meer doen, dat verzeker ik u.’ Hy hadt het Horologie in stukken geslagen, meenende dat het een vergiftig dier was.
Dit brengt my den Hooglander in gedagten, die, een Horologie hebbende gevonden, het met veel omzigtigheids na zyn huis bragt, van meening zynde dat het een nog niet beschreeven zonderling dier was. Naadat het Horologie was afgeloopen, en gevolglyk het tikken ophieldt, riep hy zyne buuren om het te bekyken, zeggende hun, dat het, ondanks alle zyne aangewende zorge, dien morgen ten twee uure was overleeden!
Auteursrechtvrij