Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1803

Indiaansche overlevering, wegens den mammouth.
In eenen Brieve van een Americaan.

(Uit het Engelsch.)

Myn Heer!

Gy hebt ons berigt, dat Mr. peale, een Americaansch Kunstenaar, onlangs te Londen gekomen is met een volkomen Geraamte van het uitgerooide Dierengeslacht, de Mammouth. Eenige jaaren geleden had ik gelegenheid om de volgende Overlevering wegens deeze Dieren te vernee-

[p. 182]

men, welker mededeeling misschien zommigen niet ongevallig zal weezen.

‘In myne jeugd,’ sprak de oude Indiaan, die my het Vertelzel mededeelde, ‘was ik menigmaal in de gelegenheid om heen te trekken over die plaatzen op de oevers van de Ohio, welke zo veele overblyfzels aanbieden van de beenderen, toegekend aan den Mammouth. Ik deed daaromtrent eenige navraagen, en ontving van mynen Grootvader en andere Opperhoofden het volgende berigt.

Wanneer de Groote Geest de Wereld maakte, schiep hy ook alle de onderscheidene soorten van Vogelen en Beesten. Hy vormde ook den Mensch. Maar dewyl dat soort van Menschen wit of blank was, en zeer onvolmaakt, plaatste hy dezelve in een ander gedeelte der Aarde, waar zy nog woonen, en van waar zy het middel gevonden hebben om het groote Meir over te steeken, en te komen als een Geessel van het Volk in ons Werelddeel. Naardemaal de Groote Geest geen welgevallen schiep in den witten of blanken Mensch, nam hy zwarte aarde en vormde daaruit de Neger-soort, wier hoofd met wol, in stede van hair, voorzien was. De zwarte Mensch was veel beter dan de blanke, egter nog niet volkomen beantwoordende aan het oogmerk des Scheppers. Eindelyk nam de Groote Geest een handvol roode aarde, zeer fyn en zuiver; van deeze vormde hy het roode Menschen-soort, volmaakt beantwoordende aan zyn oogmerk.

Over deeze roode Menschen-soort was de Groote Geest zo wel voldaan, dat hy dezelve op het groot Eiland plaatste, 't welk wy thans bewoonen, en even wyd afgelegen is van de oorspronglyke woonplaats der Zwarten, als van die der Blanken. Hy gaf aan deeze Menschen-soort regelen voor derzelver gedrag, en beloofde 'f zelve een geluk, overeenkomende met de maate, waarin zy deeze regelen in acht namen. Zy vermenigvuldigden sterk, en leefden langen tyd voorspoedig. Maar een jong opkomend geslacht, onbedagt de regelen, door den Grooten Geest voorgeschreeven, verwaarloozende, werd slegt en snood. Te hunner straffe schiep de Groote Geest de groote Buffels, wier Beenderen wy hier vinden. Deeze Dieren kreegen last van den Grooten Geest om aan te vallen op het Menschlyk Geslacht. Zy verdelgden diensvolgens alle de roode Menschen; behalven eenige weinigen, die de voorige verkeerdheden verzaakten, en beloofden, overeenkomstig met de regelen van den Grooten Geest te zullen leeven, indien hy de overigen der roode Menschen wilde bevryden voor een verder verderf. Hun gebed vondt verhooring, en het geheele Geslacht der Buffels werd verdelgd door vuur uit den Hemel, te deezer zelfde plaat-

[p. 183]

ze, waar wy hunne Beenderen aantreffen. - Alleen één Mannetje en één Wyfje werd gespaard. Deezen sloot de Groote Geest op in het gindsche Gebergte, om ze weder tegen de Menschen los te laaten, wanneer onze misdryven zo zwaar eene straffe verdienen.’

Zodanig is de Indiaansche Overlevering, den Mammouth betreffende, groote Buffels door den Indiaan geheeten. Het Verhaal is weetenswaardig, als een voorbeeld van de Verdichtzelen, waarmede Wilde Volken gewoon zyn reden te geeven van de verbaazende Verschynzels der Natuure. Het bevat mogelyk eenig inmengzel van waarheid, byzonder ten opzigte van de schielyke verdelging der geheele Soort van den Mammouth.

Men houdt het daarvoor, dat de Mammouth een vleeschvreetend Dier moet geweest zyn, en te deezer oorzaake veel verschriklyker voor het menschdom dan de Olyphant, die alleen van het Plantenryk leeft. Men heeft my berigt, dat men verscheide Kiezen van den Mammouth gevonden heeft, die elk zes voeten lang waren, en twintig duimen in den omtrek haalden. Mr. jefferson verzekert, dat de Tanden van den Mammouth zesmaal de grootte haalen van de Olyphantstanden.