Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1802

De waanwyze kunstberisper en goedaartige kunstenaar.

Wylen de beroemde Beeldhouwer john bacon, Esq. in de Abdy van Westminster wandelende, zag een Heer, staande voor zyn groot Kunststuk, het Monument van Lord chatham. De Vreemdeling scheen trotsch op zyne kunde en smaak in de fraaije Kunsten, en was gereed met het maaken zyner aanmerkingen. Den Heer bacon voor een toevallig bezoeker van de Abdy neemende, althans hem geheel niet kennende, voerde hy deezen te gemoet: ‘Myn Heer! dit Monument van Lord chatham is over 't geheel verwonderlyk schoon, maar heeft groote gebreken.’ - Gy, sprak bacon, gy zoudt my zeer verpligten, als gy de goedheid wilde hebben om ze my aan te wyzen. - ‘Hoe!’ hervatte de Kunstbeöordeelaar, ‘hier, en daar - ziet gy het niet - slegt, zeer slegt!’ teffens zyn stok opheffende over de benedenste figuuren, met zo veel heftigheids, alsof hy de door hem gebrekkig gekeurde wilde vermorsselen. - Maar, zeide bacon, het zou my aangenaam zyn, indien gy my onderrigtte, waarom de aangeduide gedeelten eene zo strenge ver-

[p. 503]

oordeeling verdienen. Dan hy hoorde in de daarop volgende aanduidingen niets anders dan dezelfde algemeen uitgeboezemde afkeuringen, gepaard gaande met dezelfde geweldige gebaaren. In 't einde sprak de Berisper: ‘Ik heb bacon menigmaal, toen hy dit werk onder handen hadt, deeze gebreken, en meer andere, aangeweezen; doch ik kon hem niet beweegen om ze te verbeteren.’ - Gy kent dan, sprak bacon, in persoon den Vervaardiger van dit Kunststuk? - ‘ô Ja!’ kreeg hy ten antwoord; ‘ik ben zints veele jaaren met hem zeer gemeenzaam geweest.’ - 't Is dan, zeide bacon, heenengaande, zeer goed voor u, dat uw Vriend bacon niet naast u staat: want hy zou geen genoegen gevonden hebben in zyn werk zo ruw beoordeeld en behandeld te zien.