Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1802

Opwekkings-reede over Ephesen III:8. uitgesprooken te Rotterdam op den 13 Aug. 1801. voor de Algemeene Vergaadering van Neederlandsch Zendeling-Genootschap, ter voordplanting en bevordering van het Christendom, bezonder onder de Heidenen. Door Gerhardus Masman, Predikant te Utrecht, enz. Te Utrecht, by W. van Yzerworst, 1801. In gr. 8vo. 36 bl.

De opmerking, dat, niettegenstaande de Christenen in Nederland, reeds twee Eeuwen, in de gelegenheid geweest zyn, en ook voorlang de verplichting erkend hebben, om poogingen aan te wenden, tot verspreiding van het Euangelie der Zaligheid onder de Heidenen, en alhoewel ook, zints eenigen tyd, zoo hier als elders, eene meer dan gewoone opgewektheid bespeurd is, om op deze zaak, met ernst, het oog te vestigen, en dat werk daadelyk aan te vatten, hetzelve echter nog weinig voortgang maakt, dat maar weinigen zich de uitbreiding van het Euangelie waarlyk aantrekken, en dat by veelen huivering, koelheid, en zelfs ook tegenspraak en tegenwerking van sommigen, wordt waargenomen, en de voorstanders zelfs van deze onderneeming zich soms van slapheid, opzien, en ongemoedigdheid moeten beschuldigen: deze opmerking heeft den Eerw. masman aanleiding gegeeven, om, in de Opwekkings-rede, die hy, als Medebestuurder van het Nederlandsche Zendeling-Genootschap, op zyne beurt, ter gelegenheid der algemeene jaarlyksche Vergadering, moest houden, dit werk, niet slechts in 't algemeen als plicht, maar ook nog in een ander oogpunt te doen beschouwen. Het onderwerp van zyne Redevoering komt hier op neder: ‘Het is eere, weldaad, voorrecht, het is genade voor ons onwaardigen, daar-

[p. 184]

aan te werken, dat het Euangelie van Jesus Christus gebragt worde tot de Heidenen.’ De stof tot zoodanige overweeging is genomen uit Ephes. III:8. My, den allerminsten van alle de Heiligen, is deeze genade gegeeven, om onder de Heidenen, door het Euangelium, te verkondigen den onnaspoorlyken rykdom van Christus.

Deze woorden worden eerst, overeenkomstig de leerbegrippen, die men doorgaans in Paulus vooronderstelt, verklaard, en, 't geen de Apostel, naar 't oordeel van den Prediker, by dit voorstel moet gevoeld hebben, aangewezen. Daarna worden deze twee stellingen in overweeging genomen. 1. ‘Het Euangelie van Jesus Christus onder de Heidenen te brengen en bekend te maaken, is als eene weldaadige genade Gods voor ons aan te merken.’ 2. ‘Het is deze waarheid, waaruit wy, in onderscheidene opzichten, onze opwekking, tot uitbreiding en bevordering van het Christendom, bezonder onder de Heidenen, mogen ontleenen.’

De opwekkingen, daarop gegrond, zyn ernstig en nadrukkelyk; waarvan men, in de vooronderstelling, dat de voorgeslagene onderneemingen, tot zoodanig doeleinde, niet ontydig of onuitvoerlyk zyn, en dat de daadelyk aangevangen werkzaamheden van het Zendeling-Genootschap, zoo wel met grondige menschen- en Godsdienst-kennis, als met warmen yver en geestdrift, ter uitvoer gebragt worden, de beste gevolgen, tot uitbreiding van het Christendom, en vermeerdering van menschelyke gelukzaligheid, mag hoopen.