Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1801

[p. 665]

Getrouwe liefde en voorzigtig beleid.

Een waare Anecdote.

Den 11den November 1791 werden te Nancy twee-en-twintig Soldaaten van het Regiment van Château-vieux gevonnisd, om den eervollen tegenstand, welken zy aan de trouwlooze oogmerken van bouillé hadden willen bieden, met den dood te boeten. Deze ongelukkige slachtoffers van het Koningschap gingen door een naauw straatje naar de strafplaats. Een hunner, gebruik maakende van een kortstondig gedrang, sluipt heimlyk in eenen gang, welke naar de wooning van zyne Beminde leidt.

De een-en-twintig slachtoffers ontvangen het doodlyk schot. Allerwegen zoekt men den genen op, die nog aan dat bloedbad ontbrak. Alle huizen in de Stad worden doorzocht; en de beulen, vermoeid van vruchtloos zoeken, raazen van spyt, dat één ongelukkige zich aan hunne woede heeft weeten te onttrekken.

In het achterste van eenen zolder, dienende tot berging van lynwaad, is een donker en moeilyk te vinden hok: dáár is het, dat de jeugdige elize haaren philippe verstoken heeft; dáár is het, dat zy hem tegen de woede van bouillé in veiligheid gebragt, en hem geduurende drie maanden, zonder dat haare Ouders, die echter in het zelfde huis woonen, 'er iets van wisten, van al het noodige voorzien heeft.

De tyding der slachting te Nancy, en van het verschriklyk lot der Zwitzers, was spoedig door alle de Cantons verspreid, en hadt alle naastbestaanden dier ongelukkige Soldaaten van Château-vieux in rouwe en droefheid gedompeld. De Vader van een derzelven, een ryke Hoevpachter omstreeks Bazel, geen tyding meer van zyn' Zoon ontvangende, onderneemt de reis naar Nancy. Met huivering treedt hy deze Stad van verschrikking in; hy ondervraagt allen, die hy ontmoet, en beeft voor hun antwoord.

Ieder neemt deel in zyne smerte; niemand kan hem de minste inlichting geeven: eindlyk wordt hy een Soldaat van dat Regiment gewaar, die hem zeide: Uw Zoon, goede Gryzaard, is niet met onze ongelukkige makkers omgekomen; dit is alles, wat ik van hem weet; maar hy bezogt dikwyls een hier naby gelegen huis, dat ik u zal wyzen. Stel u gerust; misschien zult gy daar wel verneemen, wat 'er van uwen philippe geworden is. De Vader loopt naar het hem aangewezen huis. - De Dochter vertoont zich voor hem. - Waar

[p. 666]

is philippe? .... Het lief meisje, vreezende haaren Beminde te zullen verraaden, verzekert hem, dat zy buiten staat is, om 'er hem van te onderrigten. Intusschen verzoekt zy den Gryzaard, een oogenblik te komen rusten (haare Ouders waren uitgegaan). De oude man, bitter bedroefd, onderhoudt haar over zyn huisgezin, het getal zyner kinderen, derzelver kostwinningen: inzonderheid spreekt hy haar veel over philippe; hy verhaalt haar duizend kleinigheden, welke zy zelve dikwyls uit den mond van philippe gehoord hadt. Met hoe veel deelneeming luistert zy naar hem! ... Met welk een aandacht volgt zy, haare oogen altoos op den Vreemdeling gevestigd houdende, de snelle beweègingen zyner lippen! .... Twintig maalen opent zy, door aandoening vervoerd, den mond, om den bedroefden Vader gerust te stellen .... en - telkens houdt de voor alles vreezende liefde de woorden terug, die haar stonden te ontvallen: evenwel vertroost zy den Gryzaard; en zonder de zekerheid van hem, dien zy zóó teder bemint, in gevaar te stellen, laat zy in het hart van den Vader eenige straalen van hoop schieten; zy belooft hem, in persoon alle mooglyk onderzoek te zullen doen, en noodigt hem binnen één uur weder te komen.

Naauwlyks is hy vertrokken, of elize vliegt naar den zolder: zy beschryft aan haaren Vriend de gestalte, de houding, de jaaren van den Vreemdeling; zy vertelt hem, woord voor woord, alles, wat hy haar verhaald heeft. Ach! het is myn Vader! .... Waarom hebt gy het geluk, dat ik zou hebben in hem te zien, uitgesteld? Ga, wat ik u bidden mag, loop hem te gemoet.

Den goeden Zwitzer viel het bestemde uur te lang; hy is reeds terug gekomen .... Elize geleidt hem naar de schuilplaats van zyn' Zoon. - Zy liggen in elkanders armen. - De deugdzaame Gryzaard, terwyl zachte traanen van vaderlyke liefde en dankbaarheid uit zyne oogen vlieten, neemt de hand van elize, en voegt ze in die van zyn' Zoon: Myne kinderen, myne goede kinderen, dat de Hemel uwe vereeniging zegene! Weest de steun van mynen ouderdom. - De Ouders van elize worden onderrigt van het pand, dat zy zoo zorgvuldig bewaard heeft; zy stemmen in haar huwelyk met philippe: en weinige dagen daarna weet dat deugdzaam Paar, onder begunstiging van den nacht, een Stad te ontvluchten, daar de beulen van Château-vieux nog alvermogende waren.